در این آموزش عکاسی من قصد دارم یکی از ساده ترین و قدیمی ترین روش های محاسبه نوردهی را به شما نشان دهم. استفاده از آن به شما کمک خواهد کرد تا تقریبا همیشه در هنگام عکاسی با دوربین در مُد کاملا دستی، یک نوردهی پایه قابل استفاده به دست آورید. بله، واقعا. این روش قانون آفتابی ۱۶ نامیده می شود، و بهترین دوست شما خواهد شد.
شما ممکن است قبلا آن را شنیده باشید، اما هیچ وقت کاملا درک نکردید که اجرا (و تغییر) این فرمول مفید کوچک برای تطبیق با موقعیتی که در حال عکاسی در آن هستید، واقعا چقدر ساده است.
آشنایی با قانون آفتابی ۱۶
درک قانون آفتابی ۱۶ بسیار ساده است. همه چیز حول رابطه بین سه المان اصلی نوردهی ما قرار دارد: ایزو، دیافراگم، و سرعت شاتر.
آفتابی ۱۶ در عکاسی با فیلم ریشه دارد، زمانی که برای کمک به عکاسان برای فهمیدن نوردهی خود در هنگامی که نورسنج در دسترس نبود مورد استفاده قرار می گرفت. با این حال، در عکاسی دیجیتال نیز بسیار کارساز است. در واقع، از آنجا که ما راحتی بیشتر تنظیمات ایزوی متغیر را در دوربین های دیجیتال خود داریم، قانون آفتابی ۱۶ حتی مفیدتر می شود.
همانطور که ممکن است حدس زده باشید، مفهوم قانون آفتابی ۱۶ با نور روشن آفتاب و تنظیم دیافراگم بر روی f/16 آغاز می شود. نور روشن آفتاب به تابش مستقیم خورشید در یک روز بدون ابر اشاره دارد؛ هنگام ظهر و یک آسمان صاف را در نظر بگیرید، که روشنایی آن تقریبا ثابت است.
بعد از این که دیافراگم را بر روی f/16 تنظیم کردیم، اکنون می توانیم سرعت شاتر خود را بر اساس ایزویی که با آن در حال عکاسی هستیم، تغییر دهیم. برای محاسبه سرعت شاتر بر اساس قانون آفتابی ۱۶، تمام کاری که باید انجام دهیم این است که عدد «۱» را در بالای ایزوی خود قرار دهیم. این سرعت شاتر شما خواهد بود.
به خاطر داشته باشید که برخی از دوربین ها نوردهی را در استاپ های کامل، نیمه، یا یک سوم اندازه گیری کرده و سرعت شاتر شما ممکن است دقیقا با ایزو یکسان نباشد. به عنوان مثال، در افزایش های نیم استاپی، اگر با ایزو ۴۰۰ عکس می گیرید، نوردهی شما (برای کمی نوردهی کمتر) f/16 در ۱/۵۰۰ ثانیه خواهد بود. در ایزو ۱۰۰ تنظیمات شما f/16 در ۱/۱۲۵ ثانیه خواهد بود. برای ایزو ۸۰۰، ۱/۱۰۰۰ ثانیه خواهد بود و به همین ترتیب.
تا آنجایی که به تنظیمات ایزو مربوط است، تمرین خوبی است که «آن را تنظیم کرده و فراموش کنید». دیگر نیازی به تنظیم ایزو نیست، چون ما می توانیم نوردهی خود را با استفاده از تنظیمات دیافراگم تغییر دهیم – مگر این که صحنه چیز دیگری بطلبد… که در ادامه در مورد آن توضیح خواهم داد.
چرا قانون آفتابی ۱۶ اینقدر مفید است
علت این که قانون آفتابی ۱۶ چنین مفهوم خارق العاده ای است به دلیل این واقعیت است که یک تنظیمات نوردهی قابل استفاده، بر اساس آنچه که احتمالا روشن ترین نوری خواهد بود که با آن روبرو می شوید – خورشید – به ما می دهد.
هنگامی که بدانید سرعت شاتر شما در یک ایزوی معین و دیافراگم f/16 در نور روشن آفتاب چه مقداری خواهد بود، در واقع می توانید هر گونه نوردهی را برای محیط های تاریک تر تخمین بزنید. علت آن این است که ایزو، دیافراگم، و سرعت شاتر به هم مربوط هستند. شما می توانید هر یک از آنها را نسبت به دیگری تنظیم کنید، تا بتوانید نوردهی خود را بر اساس نیازهای یک صحنه خاص کنترل کنید. اگر می خواهید کمی بیشتر در مورد نحوه ارتباط ایزو، دیافراگم و سرعت شاتر با یکدیگر یاد بگیرید، نگاهی به این مقاله عالی در مورد درک مثلث نوردهی بیاندازید.
شاید یکی از بهترین چیزها در مورد کار با قانون آفتابی ۱۶ این است که یک راه عالی برای یادگیری نحوه خوانش نور و تنظیم نوردهی بر اساس نیازهای خلاقانه برای عکس شماست. بیایید نگاهی به ملاحظات زیر بیاندازیم تا بفهمیم که وقتی مبنای نوردهی خود را بر اساس مفهوم آفتابی ۱۶ قرار می دهیم، چه موقع به کمی کنترل بیشتر بر عکس های خود نیاز داریم.
چگونه قانون آفتابی ۱۶ را تغییر دهیم
سالها پیش، زمانی که من برای اولین بار قانون آفتابی ۱۶ را شنیدم، اولین فکری که به ذهنم خطور کرد این بود که «عالی است، اما اگر نخواهم در f/16 عکس بگیرم چطور؟»
در واقع، سوال خوبی است.
چه اتفاقی می افتد اگر شما به یک عمق میدان کمتر از آنچه که f/16 می تواند ایجاد کند نیاز داشته باشید؟ یا چه می شود اگر سرعت شاتر مبتنی بر ایزوی نشان داده شده برای سوژه شما به اندازه کافی سریع یا آهسته نباشد؟ به علاوه، شما مطمئنا همیشه در نور روشن و درخشان آفتاب (که از قضا برای اکثر ژانرهای عکاسی ایده آل نیست)، عکس نخواهید گرفت.
خبر خوب این است که قانون آفتابی ۱۶ فوق العاده انعطاف پذیر است.
به یاد داشته باشید، قانون آفتابی ۱۶ چیزی بیش از حذف متغیرها در نوردهی شما برای ایجاد یک تنظیمات دوربین پایه نیست، که پس از آن می توانید آن تنظیمات را با توجه به نیازهای خاص خود دستکاری کنید.
نوردهی های تقریبا یکسان در نور روشن آفتاب بر اساس قانون آفتابی ۱۶ با دیافراگم های ثابت f/16 و سرعت شاترهای وابسته به ایزو.
به عنوان مثال، فرض کنید که شما در حال عکاسی از سوژه ای هستید که به عمق میدان کمتری نیاز دارد، مانند یک پرتره یا جسم بی جان که در نور روشن آفتاب قرار دارد. در ایزو ۱۰۰، نوردهی حاصل از قانون آفتابی ۱۶، f/16 در ۱/۲۵ ثانیه خواهد بود. به عنوان مثال، این یک عکس نمونه است که من با این تنظیمات در نور روشن آفتاب بعد از ظهر گرفتم.
نیازی به گفتن نیست که اگر من دیافراگم را تا f/2.8 باز کنم (پنج استاپ کامل بازتر) تا پس زمنیه بهتر مات شود، تصویر حاصل کاملا زیاد نوردهی خواهد شد، و چیزی شبیه این به نظر خواهد رسید:
بله… این یک عکس است.
بنابراین، چگونه می توان این مشکل را برطرف کرد؟ از آنجا که ما داریم با قانون آفتابی ۱۶ کار می کنیم، تنها کاری که باید انجام دهیم این است که چند اصل اولیه عکاسی را به کار ببریم (مثلث نوردهی را به یاد می آورید؟) تا نوردهی خود را بر اساس دیافراگم جدید و بازتر، تنظیم کنیم.
زمانی که ما دیافراگم را به اندازه پنج استاپ باز می کنیم، برای جبران تنها باید سرعت شاتر را پنج استاپ افزایش دهیم.
بنابراین اگر سرعت شاتر اولیه من ۱/۱۲۵ ثانیه در f/16 باشد، سرعت شاتر جدید من در f/2.8، ۱/۴۰۰۰ ثانیه خواهد بود. این نوردهی حاصل است:
پس زمینه مات و یک نوردهی عادی بر اساس قانون آفتابی ۱۶٫
همین مسئله در مورد سوژه های به سرعت در حال حرکت نیز صادق است. اگر مثلا در ۱/۱۲۵ ثانیه و f/16 حرکت ناخواسته سوژه دارید، و می خواهید سرعت شاتر سریع تر ۱/۵۰۰ ثانیه را برای متوقف کردن حرکت امتحان کنید، باید سرعت شاتر سریع تر را با یک تنظیمات دیافراگم بازتر متناسب با آن جبران کنید تا اجازه ورود نور بیشتر به داخل دوربین را بدهد. در این صورت، سرعت شاتر ۱/۵۰۰ ثانیه – دو استاپ کامل سریع تر از ۱/۱۲۵ ثانیه – است، بنابراین ما دیافراگم را از f/16 به f/8 به اندازه دو استاپ باز می کنیم.
برخی نوردهی های پایه آفتابی ۱۶ تغییر یافته
اگر در مورد شرایط نورپردازی غیر از نور آفتاب سوال می کنید، این یک لیست سریع (اما به هیچ وجه قطعی) از تنظیمات دیافراگم پایه به دست آمده از قانون آفتابی ۱۶ است. من قانون آفتابی ۱۶ را در بالای لیست به عنوان یک نوردهی پایه در ایزو ۱۰۰ و ۱/۱۲۵ ثانیه ذکر کرده ام. جهت تنظیم نوردهی برای درجات مختلف روشنایی، تنها کاری که باید انجام دهید این است که دیافراگم خود را تغییر دهید.
– نور مستقیم آفتاب با سایه های شدید: f/16 در ۱/۱۲۵ ثانیه و ایزو ۱۰۰
– نور غیرمستقیم آفتاب با سایه های نرم (سایه/ابری): f/11 در ۱/۱۲۵ ثانیه و ایزو ۱۰۰
– آسمان ابری با ابر کم یا بدون ابر: f/8 در ۱/۱۲۵ ثانیه و ایزو ۱۰۰
– نور غروب/صبح: f/4 در ۱/۱۲۵ ثانیه و ایزو ۱۰۰
همچنین می خواهم به فیلی که در اتاق قرار دارد اشاره کنم که یک علامت بزرگ نئون زرد رنگ را نگه داشته که می گوید: «چرا ایزو را بالا نمی برید؟»
به طور خلاصه، شما می توانید تنظیمات ایزوی خود را برای جبران نور کمتر یا بیشتر در صحنه تغییر دهید. دوربین های مدرن دارند در کاهش نویز دیجیتالی ناشی از ایزوی بالا بهتر و بهتر می شوند. قانون آفتابی ۱۶ بر اساس این واقعیت بود که اکثر دوربین های فیلم خور محدود به ایزوی فیلم مورد استفاده بودند. در این موارد، توانایی خوانش و درک نور اهمیت بیشتری پیدا می کند.
مفهوم آفتابی ۱۶ به ما عکاسان دیجیتال راهی برای دستیابی به نوردهی (یا نزدیک شدن به آن) در داخل دوربین بدون بررسی مداوم تصاویر بعد از هر بار عکس گرفتن می دهد.
سخن آخر در مورد قانون آفتابی ۱۶
البته، همانند اکثر موارد دیگر، قانون آفتابی ۱۶ هم یک قانون «واقعی» نیست به این معنی که باید بدون چون و چرا آن را دنبال کنید. بلکه قانونی است که یک چیز را به چیز دیگر مرتبط می کند؛ در واقع، این امکان را به ما می دهد که روشنایی نور موجود را به تنظیمات دوربینمان مرتبط کنیم تا به نتایج قابل پیش بینی و قابل تکرار دست یابیم.
آفتابی ۱۶ همچنین یک ابزار یادگیری عالی است که به ما کمک می کند تا ماهیت و اندازه نور را درک کنیم. اگر بخواهیم از این هم فراتر برویم، راهنمایی است که وقتی فقط چند اصل پایه نوردهی را بدانید، بسیار انعطاف پذیر و کاربردی است. من شخصا احساس می کنم که به اندازه کافی از قانون آفتابی ۱۶ در کارم استفاده نمی کنم. اما فکر می کنم که این مسئله در حال تغییر است.
آیا شما قانون آفتابی ۱۶ را تمرین می کنید؟ این قانون چگونه بر عکاسی شما تاثیر گذاشته است؟ در قسمت دیدگاه ها پایین صفحه برایمان بنویسید.
نویسنده: آدام ولش (Adam Welch)
لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.