عکاسی که با پرتره هایش چگونگی مادر یک کودک مبتلا به اوتیسم بودن را به تصویر می کشد

عکاس کیت میلر ویلسون (Kate Miller-Wilson) مجموعه عکسی خلق کرده که نشان می دهد زندگی به عنوان مادر یک کودک ۱۰ ساله مبتلا به بیماری اوتیسم چگونه است. کیت معتقد است که عکس ها به او اجازه می دهند چیز هایی که در قالب کلمات نمی توان بیان کرد را منتقل کند. در ادامه این مطلب لنزک، از شما عزیزان برای مشاهده شماری از عکس های این پروژه عکاسی تامل برانگیز و زیبا دعوت می کنیم.

کیت میلر می گوید: «پدر یا مادر یک کودک مبتلا به اوتیسم بودن می تواند منزوی کننده باشد. من نیاز داشتم از این طریق با مردم ارتباط برقرار کنم و اینکه می خواستم نکات ظریف این اختلال و تجربه ام به عنوان مادر را نشان دهم».

«دوست داشتن کودکی با این اختلال پیچیدگی هایی دارد که نمی توان در قالب کلمات گنجاند (و من یک نویسنده هستم). واقعا کلمه یا اسمی برای ترکیب نا امیدی، غم، شادی، تعجب و تنهایی وجود ندارد. اما یک عکس پرتره خوب درباره انتقال احساس است، به ویژه احساسی که نکات دقیق و ظریفی دارد».

«بله این چیزی است که امیدوارم عکس هایم انجام دهند».

کیت میلر برای عکاسی از دوربین Nikon D750 ، لنز های سریع و نور طبیعی استفاده می کند و اغلب از درون اشیاء مختلف عکس می گیرد، چراکه اینگونه پسرش راحت تر به لنز او نگاه می کند.

«برای من بزرگ ترین موهبت اوتیسم او، استعداد بالا در ریاضی یا قابلیت بالا در تشخیص نت ها (پرفکت پیچ) نیست، بلکه طریقه منحصر به فرد و شاعرانه ای است که او به دنیا نگاه می کند».

لنزک: پروژه عکاسی کیت میلر و نگاهی که به اختلال فرزندش دارد تحسین برانگیز است. لطفا دیدگاه خود را در پایین صفحه با ما به اشتراک بگذارید، مثل همیشه بسیار مشتاق خواندن نظرات شما عزیزان هستیم.

صفحه اینستاگرام کیت میلر ویلسون

www.instagram.com/katemillerwilson

نظرات شما

  1. somayeh

    ۲۱ مرداد ۱۳۹۶

    عکسها واقعا عالی بودند. حس مادر بودن خودش یه حس خیلی قویه. حالا که با یک مشکل هم همراه هست حس خیلی قوی تری ایجاد می کنه که این مادر خیلی ماهرانه در عکسهاش اون را منتقل کرده

  2. mehran0033

    ۲۷ تیر ۱۳۹۶

    امید و پیدا کردن راهی برای افزایش اون و تلاش برای زندگی بهتر با وجود مشکلات زیاد در این خانواده واقعا قابل ستایشه

  3. h_hooryar82

    ۱ اردیبهشت ۱۳۹۶

    خیلی عالی است برای اختلالی که توضیحی برای احساس آنها وجود ندارد

  4. javad_toosi

    ۳۰ فروردین ۱۳۹۶

    واقعا کلمه یا اسمی برای ترکیب نا امیدی، غم، شادی، تعجب و تنهایی وجود ندارد.
    ولی همه اینها در تک تک عکسها دیده میشود

  5. مریم

    ۲۹ فروردین ۱۳۹۶

    متفاوت و زیبا بود .ممنون

  6. محسن پیرنیا

    ۲۹ فروردین ۱۳۹۶

    آنجا که سخن پایان می یابد، موسیقی آغاز می شود!
    اما اینجا فقط عکس ها سخن گفتند!

    خیلی تاثیر گذار بودند.
    سپاس از لنزک…

  7. ابوالفضل

    ۲۹ فروردین ۱۳۹۶

    احساس پشت عکس ها بسیار ناب است… به نظرم واقعا زیبا هستند


لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.

پاسخ دادن به h_hooryar82 لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *