آموزش عکاسی پرتره با چیدمان نورپردازی گسترده و کوتاه

دنبال یادگیری چند چیدمان نور در آتلیه یا استودیو عکاسی پرتره هستید؟ این آموزش نورپردازی آتلیه برای شماست. انواع الگو ها یا چیدمان های نورپردازی (lighting setups) وجود دارند که می توانید در عکاسی پرتره خود از آنها استفاده کنید. مثل رامبراند، پروانه ای، اسپلیت یا دو نیمی، متقاطع یا صلیبی، صدفی یا تاشو و غیره. ما در این مقاله لنزک دو چیدمان نورپردازی گسترده و کوتاه، ۲ تا از انواع نورپردازی در عکاسی پرتره، را به شما عزیزان آموزش می دهیم و لینک آموزش چیدمان های دیگر را برایتان منتشر کرده ایم.

شما عزیزان می توانید همیشه فقط از یک چیدمان نورپردازی استفاده کنید و یک مجموعه نمونه کار فوق العاده ایجاد کنید؛ با این حال، اگر می خواهید مهارت های کاملی در زمینه تکنیک های نورپردازی مختلف برای استفاده در پرتره های خود در هر زمان داشته باشید، باید هر چند تا از این چیدمان های نورپردازی را که می توانید یاد گرفته و درک کنید.

چیدمان نورپردازی گسترده و کوتاه اغلب به دلیل شباهت هایی که در نحوه اجرا و توصیف آنها وجود دارد با هم اشتباه گرفته می شوند، اما در نحوه تاثیری که بر تصاویر شما دارند بسیار متفاوت هستند.

این مقاله دو چیدمان نورپردازی گسترده و کوتاه را به شما معرفی کرده و توضیح می دهد که چه موقع و چرا ممکن است بخواهید از آنها استفاده کنید و هنگام استفاده از آنها انتظار چه نتیجه ای را باید داشته باشید. اینها دو چیدمان نور پرتره بسیار ساده هستند که ممکن است در ابتدا گیج کننده به نظر برسند، اما زمانی که به سراغ آنها می روید، ابزارهای قدرتمندی به شما می دهند که به شکل دادن به نور و سوژه ها در عکس هایتان کمک می کنند.

لنزک: برای یادگیری سایر چیدمان های نورپردازی به مطلب «ویدیو آموزش چند نوع چیدمان نورپردازی در عکاسی پرتره استودیویی» و «۲۴ چیدمان ضروری نورپردازی استودیویی» مراجعه نمایید.

دو چیدمان نورپردازی گسترده و کوتاه

نام چیدمان های گسترده و کوتاه به این که کدام طرف صورت سوژه اول روشن می شود، اشاره دارند.

گاهی اوقات درک این که گسترده و کوتاه در نورپردازی به چه معنا هستند، می تواند گیج کننده باشد. برای این که آن را تا حد ممکن ساده کنیم، تصور کنید که صورت سوژه کمی به سمت دور از شما چرخیده باشد. این صورت اکنون دو طرف دارد که توسط بینی به دو نیم تقسیم شده اند. آن طرف صورت که به شما نزدیک تر است طرف گسترده است، چون نسبت به طرف دیگر قسمت بیشتری از آن را می بینید. طرف دیگر که از شما دورتر است، طرف کوتاه است.

در نورپردازی گسترده (broad lighting)، نور شما اول به طرف گسترده صورت (یا طرفی که به شما نزدیک تر است)، می تابد.

در نورپردازی کوتاه (short lighting)، نور شما اول به طرف کوتاه صورت (یا طرفی که از شما دورتر است) می تابد.

الف

نورپردازی گسترده

از نورپردازی گسترده می توان برای کمک به پهن تر کردن چهره ها یا دادن کنتراست بیشتر نسبت به برخی چیدمان های نورپردازی دیگر، استفاده کرد.

هنگامی که شما تصمیم می گیرید طرف گسترده صورت را روشن کنید، این کار اثرات متعددی بر روی تصویر شما دارد. از جمله:

– نورپردازی گسترده صورت را پهن تر می کند.

– نورپردازی گسترده معمولا طرف کوتاه صورت را در سایه قرار می دهد (بسته به نحوه قرارگیری نور).

– نورپردازی گسترده نسبت به برخی چیدمان های نورپردازی دیگر مانند نورپردازی پروانه ای، کنتراست (تضاد بین روشنایی و تاریکی) بیشتری ارائه می دهد.

چه موقع باید از آن استفاده کنید

از آنجا که نورپردازی گسترده معمولا صورت را پهن تر می کند، شما باید هنگام عکاسی از سوژه هایی که صورت باریکی دارند، از آن استفاده کنید. استفاده از آن بر روی سوژه هایی که صورت پهن تری دارند، می تواند شکل صورت را اغراق آمیز کند و باید از آن اجتناب کنید.

اگر یک ویژگی در یک طرف صورت سوژه شما وجود دارد که می خواهید توجه را از آن دور کنید، می توانید سوژه خود را طوری ژست دهی کنید که آن ویژگی در طرف کوتاه صورت باشد و از نورپردازی گسترده استفاده کنید تا مطمئن شوید که در سایه قرار دارد، و جلب توجه نمی کند.

چگونه آن را برپا کنیم

برپا کردن چیدمان نورپردازی گسترده بسیار آسان است. فقط باید به سوژه بگویید که روی خود را از نور کلیدی (به یک سمت دیگر) بچرخاند، تا وقتی که به جلوه مورد نظر خود برسید.

اگرچه تنها یک راه برای انجام نورپردازی گسترده وجود ندارد، اما این یک روش پایه است که می توانید با آن شروع کنید.

همانطور که در دیاگرام نورپردازی بالا نشان داده شده است، نور را با زاویه چهل و پنج درجه نسبت به سوژه خود قرار دهید. مطمئن شوید که صورت سوژه را به سمت دور از منبع نور ژست دهی کنید.

واقعا به همین سادگی است. فقط به یاد داشته باشید که می توانید انتقال از هایلایت ها (قسمت های روشن) به سایه ها را با تغییر فاصله نور از سوژه خود و با استفاده از تعدیل کننده های مختلف کنترل کنید.

بیشتر بیاموزید: تاثیر اصلاح یا تعدیل کننده های نوری مختلف روی عکس های پرتره استودیویی

مراحل بعدی

اضافه کردن نور پُرکننده (Fill light) به نورپردازی گسترده می تواند به رفع کنتراست شدید کمک کند، در حالی که هنوز هم سایه ها را برای داشتن عمق در تصویر حفظ می کند.

الگوها یا چیدمان های نورپردازی یک نقطه شروع هستند. این یک بازی ۰ یا ۱۰۰ نیست. برای فراتر بردن چیدمان نورپردازی گسترده خود، می توانید با نور پرکننده آزمایش کنید. می توانید از رفلکتورها یا یک نور ثانویه برای پر کردن سایه ها و کاهش کنتراست در تصاویر خود برای به دست آوردن پرتره های جذاب استفاده کنید. یا برعکس، می توانید بر سایه ها و کنتراست تاکید کنید تا پرتره های تاریک تر و برجسته تری به دست آورید. بهترین توصیه در اینجا این است که قبل از شروع کار بدانید به دنبال چه نتیجه ای هستید.

با یک رفلکتور به عنوان نور پرکننده، می توانید کنتراست کلی را در تصویر کنترل کنید.

ب

نورپردازی کوتاه

نورپردازی کوتاه (بسته به متغیرهایی مانند تعدیل کننده های شما) معمولا تصاویر تاریک با سایه های سنگین ایجاد می کند. همین امر آن را به یک الگوی نورپردازی عالی برای ایجاد تصاویر کم نور (low-key) تبدیل می کند.

هنگامی که تصمیم می گیرید اول طرف کوتاه صورت را روشن کنید، این کار نیز اثرات متعددی بر روی پرتره های شما دارد:

– نورپردازی کوتاه صورت را باریک می کند.

– نورپردازی کوتاه طرف گسترده صورت را در سایه قرار می دهد.

– نورپردازی کوتاه کنتراست شدید ایجاد می کند و برای تصاویر کم نور (low-key) ایده آل است. همچنین هنگامی که می خواهید تصاویری با عمق زیاد ایجاد کنید، مفید است.

– نورپردازی کوتاه می تواند برای پنهان کردن نواقص و کاستی ها مورد استفاده قرار گیرد.

بیشتر بیاموزید: ۳ نکته سریع – آموزش عکاسی پرتره احساسی کم نور با نور طبیعی

چگونه آن را برپا کنیم

باز هم، فقط یک راه برای برپا کردن چیدمان نورپردازی کوتاه وجود ندارد.

برپایی چیدمان نورپردازی کوتاه سخت تر از نورپردازی گسترده است، اما وقت بگذارید و در مورد جایی که نور به سوژه شما برخورد می کند، هدفمند عمل کنید.

برای این مثال، با قرار دادن منبع نور با زاویه چهل و پنج درجه نسبت به سوژه شروع کنید، درست همانطور که برای چیدمان نورپردازی گسترده انجام دادید. این بار، صورت سوژه خود را به سمت نور بچرخانید. اگر یک نور مدلینگ (مدل سازی) دارید، یا از نور طبیعی استفاده می کنید، هایلایت های (قسمت های روشن) روی صورت سوژه خود را به دقت نگاه کنید. یا نور یا سوژه خود را جابجا کنید تا وقتی که روشن ترین بخش های صورت سوژه، طرف کوتاه باشد.

نکته: اگر با دیدن کنتراست با چشم های خود مشکل دارید، می توانید چشم های خود را نیمه باز کنید. واقعا نمی توانم بگویم که چرا این کار جواب می دهد، اما جواب می دهد. نیمه باز کردن چشم ها دیدن کنتراست در یک صحنه با چشم هایتان را بسیار آسان تر می کند.

همین. اگرچه نورپردازی کوتاه کمی سخت تر از نورپردازی گسترده است، اما هنوز هم انجام آن آسان است. هنگامی که آن را متوجه شوید، برایتان مثل آب خوردن می شود.

مراحل بعدی

از آنجا که نورپردازی کوتاه معمولا سایه های سنگینی ایجاد می کند، می توانید از هر مقدار نور پرکننده یا تکمیلی (fill) که می خواهید برای کنترل آنها استفاده کنید. از یک رفلکتور برای روشن کردن ملایم سایه ها، یا از یک نور ثانویه برای نزدیک کردن آنها به تُن های دیگر در تصاویر خود استفاده کنید.

از آنجا که نورپردازی کوتاه بسیار سایه محور است، قطعا باید از نور پُرکننده/تکمیلی (Fill light) برای کنترل کنتراست در شرایط عادی استفاده کنید. شما می توانید از یک رفلکتور استفاده کنید، اما اگر سایه ها خیلی عمیق هستند، ممکن است بخواهید نور پرکننده را انتخاب کنید. سعی کنید منبع نور پرکننده خود را سه پله یا استاپ کمتر از نور کلیدی (نور اصلی) تنظیم کنید تا سایه ها حفظ شوند، در حالی که مطمئن هستید که تمام جزئیات هنوز هم وجود دارند – لنزک: سایه ها را با نور تکمیلی کم تر کنید تا جایی که کامل از بین نرفته و در عین حال جزئیات نیز به دلیل سایه ها سیاه نشده و از بین نروند.

استفاده از یک رفلکتور سایه ها را در این مثال روشن می کند، اما کنتراست کافی برای داشتن عمق را حفظ می کند.

سخن نهایی

بفرمایید؛ دو الگو یا چیدمان نورپردازی پایه، اما قدرتمند که می توانید برای ایجاد پرتره های پویای برجسته از آنها استفاده کنید. پیشنهاد می کنم بیرون بروید و این چیدمان ها را تمرین کنید. آزادانه با فواصل بین نور و سوژه آزمایش کنید و تا می توانید تکنیک های نورپردازی با نورهای پُرکننده مختلف را امتحان کنید. هنگامی که بر اصول پایه مسلط شدید، اگر یک چالش واقعی می خواهید: از الگوی نورپردازی کوتاه برای ایجاد یک تصویر پرنور (high-key) استفاده کنید.

نویسنده: جان مک اینتایر (John McIntire)


لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *