عکاسی از رد ستارگان (star trail photography)، نوعی عکاسی با نوردهی های طولانی برای ثبت حرکت آشکار ستاره ها در آسمان به خاطر حرکت زمین است. گرفتن عکس های رد ستارگان، با وجود تمام چالش هایی که دارد، نتایج شگفت انگیزی به دست می دهد که ارزشش را دارند. یکی از این چالش ها، ثبت رد ستارگان در شهر و به عنوان بخشی از مناظر شهری است که به خاطر آلودگی های نوری اغلب از آن اجتناب می شود. در این مطلب لنزک، جاش آنون (Josh Anon) عکاسی رد ستارگان در مناطق دارای آلودگی نوری را به شما عزیزان آموزش می دهد.
عکس های رد ستارگان (star trails) – کمان ها و الگو هایی زیبایی که ستارگان در حین چرخش زمین در میان آسمان نقاشی می کنند – همیشه برای من جذاب بوده است. آنها یکی از معدود چیزهایی هستند که ما می توانیم با یک دوربین به تصویر بکشیم، اما با چشم خود نمی توانیم آنها را ببینیم. تکنولوژی شیوه عکاسی ما از رد ستارگان را تغییر داده است، و باعث شده تا عکاسی از رد ستارگان در مکان هایی که قبلا فکر می کردیم غیرممکن است، ممکن شود.
لنزک: همانطور که زمین زیر آسمان می چرخد، به نظر می رسد که ستارگان حرکت می کنند. عکاسی با نوردهی طولانی (long exposure photography) یا استفاده از سرعت شاتر های آهسته مثل چند دقیقه (یا ترکیب چند عکس با زمان نوردهی کوتاه تر در نرم افزار) به عکاس این امکان را می دهند تا حرکت ستارگان را ثبت کرده و رد ستارگان را به تصویر بکشد.
ساده ترین راه برای گرفتن یک عکس از رد ستارگان این است که دوربین خود را بر روی یک سه پایه قرار دهید، یک ریموت کنترل بردارید، و شاتر را برای یک مدت طولانی باز نگه دارید. به عنوان مثال، من این عکس را چند سال پیش با یک نوردهی ۲۰ دقیقه ای در جزایر کوک گرفتم. با این حال، باز نگه داشتن شاتر برای مدت طولانی می تواند مشکلاتی مانند نویز ایجاد کند.
رایج ترین روش برای عکاسی از رد ستارگان این است که یک دسته از نوردهی های کوتاه (کوتاه معمولا به معنی دقیقه است) را بگیریم و آنها را با اکشن های فتوشاپ مانند StarCircleAcademy.com’s Advanced Stacker یا یک برنامه رایگان مانند StarStaX با هم ترکیب کنیم. این کار بهترین نتایج را با نویز بسیار کم به ما می دهد.
عقل سلیم می گوید که برای عکس های رد ستارگان، شما باید از آلودگی نوری دور باشید، یعنی سوژه ها در این عکس ها معمولا کوه ها، دریاچه ها، صخره ها، چادرهای روشن، درختان، و غیره هستند. با این حال، چند سال پیش، من داشتم بیرون از استودیوی انیمیشن سازی پیکسار، جایی که کار می کنم، قدم می زدم و وقتی به بالا نگاه کردم، یک آسمان شب به طور شگفت انگیزی روشن دیدم. من می خواستم یک عکس رد ستارگان با ساختمان زیبای استیو جابز به عنوان سوژه بگیرم. این کار مرا به تلاش برای فهمیدن این که چطور در یک شهر از رد ستارگان عکس بگیرم واداشت، و بعد از ۵ بار تلاش، من در نهایت موفق شدم. من آن عکس را به عنوان بخشی از این مجموعه با شما به اشتراک خواهم گذاست.
چیزی که من متوجه شدم این است که سنسورهای دیجیتال با وضوح بالا و بسیار حساس به نور همراه با کارت های ذخیره سازی بزرگ و کامپیوترهایی با قدرت بالا، گرفتن عکس های رد ستارگان در شهرها را ممکن ساخته اند: ترفند کار، گرفتن تعداد زیادی نوردهی های بسیار کوتاه (چند ثانیه) در طول یک مدت زمان طولانی (چند ساعت) و ترکیب کردن آنهاست.
مدتی پیش، من متوجه شدم که در شهر زیبایی زندگی می کنم (سان فرانسیسکو) اما به ندرت اینجا عکاسی می کنم چون به نظر می رسد که همه همیشه در حال عکاسی هستند، و من عکاسی از چیزی که همه از آن عکس می گیرند را دوست ندارم. بنابراین من شروع به امتحان تکنیک عکاسی از رد ستارگان شهری ام از اماکن معروف سان فرانسیسکو کردم. پدرم سخاوتمندانه دوربین Nikon D800E خود را به من قرض داد، چون در آن زمان آن دوربین بالاترین رزولوشن را در میان دوربین های ۳۵mm داشت، با وجود این که تمام کنترل ها از تجهیزات کانن من اعمال می شدند. من می دانستم که به رزولوشن دوربین D800 برای ثبت ستاره های بیشتر نیاز داشتم و از آنجا که این عکس ها جالب می شدند: قصد داشتم آنها را در سایز بزرگ چاپ کنم.
گرفتن این عکس ها کمی نیازمند مهارت است، چون آنها بسیار وابسته به آب و هوا هستند، شما باید چیزی که قابل مشاهده نیست را از قبل تصور کنید، و باید یک تکنیک عالی داشته باشید. یک ضربه (تکان) کوچک سه پایه، کمی از دست دادن فوکوس بر روی ستاره ها، و کمی جا به جا شدن مکانیزم شیفت یک لنز تیلت شیفت، نورهای خیابانی غیر منتظره، و غیره به راحتی می توانند عکس را خراب کنند. من متوجه شدم که حداقل به دو بار تلاش در هر مکان نیاز دارم! شنیدن رویه کار من به شما کمک خواهد کرد تا کار خود را شروع کنید.
ستاره ها بر فراز سان فرانسیسکو و پل گلدن گیت اثر جاش آنون در ۵۰۰px.com
آماده سازی
اول، انتخاب یک روز برای عکاسی مهم است. شما به یک شب تیره و در حالت ایده آل با مه کم، و تا حد امکان به شفافیت و صاف بودن آسمان نیاز دارید. اگر شما به اندازه کافی عریض و واید عکس بگیرید، کمی ابر در آسمان ایرادی ندارد (ابرها ستاره ها را می پوشانند). حضور گاه و بیگاه یک ابر که به سرعت در حال حرکت است، بر ترکیب بندی تاثیر نخواهد گذاشت.
هنگامی که شما یک روز ایده آل دارید، مطمئن شوید که زمان زیادی برای رسیدن به محل عکاسی خود دارید، چون من متوجه شده ام که باید حول ساعت شلوغی (پر رفت و آمد) به هر محل بروم. هدف من این است که درست قبل از غروب آفتاب لوازم خود را آماده کنم، و لوازم من شامل یک سه پایه، یک ریموت کنترل/اینتروالومتر، و یک بسته باتری اکسترنال است (من از یک Goal Zero Sherpa 100 استفاده می کنم). بسته باتری (power pack) مهم است چون به خصوص در یک شب سرد، شما طولانی تر از زمان دوام باتری خود عکاسی خواهید کرد، و تعویض باتری ها می تواند دوربین را تکان داده و باعث ایجاد یک شکاف در رد ستارگان شما شود.
همچنین ممکن است که در نیمه شب شروع به عکاسی کنید و حول و حوش ساعت آبی کار شما تمام شود، اما من متوجه شدم که به دست آوردن فوکوس دقیق در طول شب تاریک سخت تر است و بیدار شدن در ساعت ۲ صبح نیز سخت تر از بیدار ماندن تا دیر وقت است 🙂
لنزک: شما می توانید برای داشتن باتری بیشتر جهت عکاسی طولانی تر، از باتری گریپ ها (Battery grips) نیز استفاده نمایید. برای آشنایی بیشتر با باتری گریپ ها اینجا کلیک نمایید.
عکاسی
مدت کوتاهی پس از غروب آفتاب، وقتی که چراغ های شهر روشن می شوند و هنوز هم کمی نور آبی در آسمان وجود دارد، من نوردهی پایه خود را به صورت یک فایل RAW می گیرم. این چیزی است که من ستاره ها را با آن ترکیب می کنم. بسته به شرایط، من تا به حال مجبور بودم از فیلترهای ND درجه بندی شده مختلف یا نوردهی های متعددی برای ایجاد آن تصویر پایه استفاده کنم. من همچنین متوجه شدم که نگه داشتن یک نوار چسب در کیفم می تواند مفید باشد، چون من مجبور بودم با جلد فیلتر یک مسدود کننده نور اطراف لنزم ایجاد کنم تا وقتی یک نور غیر منتظره روشن میشد، از ایجاد نور خیره کننده و شدید (لنز فلیر – Lens Flare) جلوگیری کنم.
یک یا چند ساعت بعد، هنگامی که آسمان تاریک می شود، من به عکاسی در حدود f/4-5.6 یا بیشتر تغییر وضعیت می دهم، ایزو را بر روی ۸۰۰، تراز سفیدی را بر روی تنگستن یا لامپ رشته ای (tungsten/incandescent)، و دوربینم را بر روی JPEG با رزولوشن خوب تنظیم می کنم. من متوجه شده ام که تراز سفیدی تنگستن از همه بهتر به نظر می رسد، اما نکته مهم این است که بر روی حالت تراز سفیدی خودکار نباشد، چون شما قطعا نمی خواهید عکس ها با هم (از یک عکس به عکس دیگر) متفاوت باشند.
من از مُد نوردهی دستی استفاده می کنم، که بر روی حالت bulb تنظیم شده است، و چند عکس با حدس نوردهی صحیح می گیرم، و می خواهم هیستوگرامم نشان دهد که آسمان تاریک بوده، اما نه سیاه خالص. من معمولا نوردهی های ۱۰-۵ ثانیه داشتم. من متوجه شدم که نوردهی های روشن تر باعث می شدند که آلودگی نوری بیش از حد روشن شده و با ستاره ها ترکیب شود. هنگامی که نوردهی مناسب را پیدا کردم، کار با اینتروالومتر را شروع کرده و منتظر ماندم. و منتظر ماندم. و منتظر ماندم. کوتاه ترین این عکس ها حدود ۳٫۵ ساعت عکاسی به علاوه زمان آماده سازی، نوردهی پایه، و زمان «صبر کردن تا تاریکی هوا» بود. طولانی ترین آنها حدود ۸ ساعت بود (که توسط فضای ذخیره سازی محدود شد). من معمولا با ۴۵۰۰-۱۵۰۰ فریم به خانه می آمدم.
یک نوردهی از مجموعه نوردهی هایی که ثبت کردم. به تمام ترافیک هوایی که باید تمیز شود توجه کنید! من همچنین از یک فیلتر کاهنده نور تدریجی (graduated ND) برای عقب نگه داشتن شهر، و میسر ساختن نوردهی طولانی تر آسمان، در این مثال استفاده کرده ام.
پس پردازش
من در کامپیوترم، کار را با انباشتن آزمایشی عکس ستاره ها (استک/stack کردن نوردهی هایی که ثبت کرده ام) شروع می کنم و بدون دقت زیاد آن را با نوردهی پایه ترکیب می کنم تا مطمئن شوم که عکاسی خوب بوده است و عکس دارای پتانسیل است (ارزشش را دارد که روی ویرایش زمان بگذارم و یک عکس رد ستاره خوب نتیجه می گیرم). این مرحله همیشه اعصاب خرد کن ترین مرحله است چون اینجاست که شما مشکلات را کشف می کنید.
لنزک: مراحل ذکر شده در پاراگراف فوق، تنها به منظور یک ارزیابی سر سری از نوردهی های ثبت شده انجام می گیرد. جاش در ادامه مراحل ویرایش و انباشتن (stacking) عکس ها را به صورت گام به گام شرح داده است.
حتی وقتی که همه چیز خوب از کار در می آید، روحیه شما می تواند تضعیف شود چون شما می بینید که چقدر ترافیک هوایی در آسمان وجود دارد، مانند عکس زیر.
مرحله بعد این است که عکس ها را یکی یکی بررسی کنید، و هر جا که یک هواپیما دیدید، با یک قلم مو آن را سیاه کنید. خوشبختانه در انباشت کردن، حذف هواپیماها آسان، و البته خسته کننده است. (از اینها گذشته، من به طور مختصر با OpenCV کار کردم تا این روند را خودکار کنم اما با مشکلاتی روبرو شدم. اگر یک متخصص منظره دارد این مطلب را می خواند و می خواهد بر روی خودکارسازی حذف هواپیما با من کار کند، به من اطلاع دهد!)
هنگامی که شما فریم های ستاره ها را تمیز کردید، آنها را بر روی هم انباشت (stack) کنید. من نتایج به دست آمده از StarStaX را بیشتر از همه دوست داشتم، چون یک مُد پر کردن شکاف برای به حداقل رساندن فضاهای تاریکی که در بین ستارگان ترکیب شده ظاهر می شود دارد (وقفه های کوتاهی که دوربین بین نوردهی ها را ثبت نمی کند، ستاره ها همچنان در حال حرکتند، در این زمان شکاف کوچکی به وجود می آید).
سپس، در فتوشاپ یا ویرایشگر مورد نظر خود:
۱- نوردهی پایه خود را باز کرده و آن را هر طور می خواهید تمیز کنید.
۲- انباشت ستاره ها را به عنوان یک لایه جدید در بالای نوردهی پایه قرار دهید.
۳- مُد ترکیبی (blending mode) را برای ستاره ها به lighten تغییر دهید تا روشن تر شوند (بنابراین ستاره ها آسمان آبی عمیق را روشن می کنند).
۴- یک ماسک لایه ایجاد کنید به طوری که در اصل تنها آسمان تحت تاثیر ستاره ها قرار گیرد.
۵- اگر ستاره ها به اندازه کافی روشن نیستند، یک لایه تنظیماتی سطوح با یک clipping mask اضافه کنید به طوری که تنها بر ستاره ها تاثیر بگذارد، نقطه سفید (white point) را افزایش دهید تا ستاره ها روشن تر شوند.
۶- مانند هر تصویر دیگری، هر گونه پاکسازی/ترکیب لازم را انجام دهید.
۷- عکس های نهایی خود را در اینستاگرام #lenzak برچسب زده و با ما و دوستان لنزکی خود به اشتراک بگذارید
۱۰۰ عکس از یک مجموعه دیگر که روی هم انباشت شده اند.
میانگین ۱۰/۱۰۰ فریم ها از یک عکس دیگر. قسمت های سیاه شده هواپیما یا بخار (مه) هستند که من در اغلب فریم های ستاره ها آنها را رنگ کردم.
دو تصویر قبلی روی یکدیگر لایه بندی شده اند، و مُد ترکیبی روی «اختلاف – difference» تنظیم شده است. من تصویر را flatten کردم و از یک لایه تنظیماتی سطوح (levels adjustment layer) برای روشن تر کردن ستاره ها استفاده کردم. این تصویر تنظیم شده روی اختلاف/تفاضل مه موجود در عکس های اصلی را ندارد.
یک ترفند دیگر این است که اگر آسمان کمی مه آلود شده است، می توان مه را از انباشت ستاره ها «تفریق» کرد، که تصویر تمیزتری برای ترکیب به شما می دهد. برای انجام این کار با فتوشاپ:
۱- به مسیر File > Scripts > Statistics بروید.
۲- Median را انتخاب کنید.
۳- تعدادی از فریم ها را از زمانی که مه ایجاد شده است انتخاب کرده و بر روی OK کلیک کنید.
۴- لایه به دست آمده را rasterize کنید.
۵- لایه تصویر انباشت ستاره ها را در بالای لایه میانه (median) قرار دهید.
۶- مُد ترکیبی (blend mode) را به Difference تغییر دهید. این کار عملا مه را از ترکیب کم می کند، و ستاره های روشن تری به شما می دهد.
۷- اگر هنوز هم مه باقی مانده است، یک لایه جدید بسازید و از قلم موی سیاه برای حذف آن استفاده کنید.
۸- تصویر را مسطح (flatten) کنید یا از ابزار Stamp Visible برای ایجاد یک لایه جدید استفاده کرده، و نتیجه حاصل را با نوردهی پایه اصلی ترکیب کنید. ممکن است لازم باشد از یک لایه تنظیماتی سطوح (levels) یا منحنی ها (curves) برای روشن تر کردن ستاره ها استفاده کنید.
نویسنده: جاش آنون (Josh Anon) – او به مدت ۲۰ سال، عکاس حیات وحش، منظره، و سفر بوده است. جاش به دنبال تصویر بزرگ بعدی خود به دور دنیا سفر کرده، و آثار او در سالن ها و نشریات سراسر دنیا به نمایش گذاشته شده است. او همچنین حدود ۱۰ سال به تدریس عکاسی و همکاری در نوشتن چندین کتاب عکاسی مشغول بوده است.
صفحه اینستاگرام، وب سایت و ۵۰۰px جاش آنون
instagram.com/joshanon http://500px.com/joshanon joshanon.com
منبع
برگرفته از: ۵۰۰px
لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.