۳ نکته در مورد دیافراگم که بهتر است بدانید

دیافراگم بهینه چیست؟ کدام دیافراگم به شما عکس های شارپ تری می دهد؟ تیغه های لنز و دیافراگم باز چه تاثیری بر بوکه ها دارند؟ فوکوس خودکار و دیافراگم چه ارتباطی با هم دارند؟ در ادامه این مطلب لنزک به شما خواهیم گفت.

۱

دیافراگم بهینه

اکثر لنز ها در باز ترین حالت، شفافیت خوبی ندارند، و باید کمی دیافراگم آن ها را بست تا بهترین وضوح یا sharpness را بدست آورد.

وضوح عکس با بسته شدن دیافراگم افزایش پیدا می کند تا جایی که انحراف اشعه های نور ایجاد نشود.

در جایی میان باز ترین حالت دیافراگم تا جایی که اشعه های نور منحرف می شود بهترین وضوح را خواهید داشت.

برای پیدا کردن مطلوب ترین دیافراگم یا همان دیافراگم بهینه می توانید از سوژه ای با جزئیات بالا در دیافراگم های مختلف عکس بگیرید. به این دیافراگم لنز که به شما شارپ ترین عکس ها را خواهد داد، نقطه بهینه لنز (lens sweet spot) گفته می شود.

در این مسأله خیلی حیاتی است که دوربین را روی سه پایه بگذارید و در همه عکس ها دقیقاً بر روی یک نقطه فوکوس کنید.

برای امتحان کردن عکس ها آن ها را روی حالت بزرگنمایی ۱۰۰% ببینید و عکسی که از همه شارپ تر است را پیدا کنید، سپس با دیدن EXIF آن عکس می توانید دیافراگم استفاده شده برای آن عکس را پیدا کنید.

این مقدار دیافراگمی که پیدا می کنید مطلوب ترین مقدار دیافراگم لنز شماست که واضح ترین یا شارپ ترین عکس را در این دیافراگم به شما می دهد.

۲

تعداد تیغه های دیافراگم و بوکه

به قسمت های خارج از فوکوس پس زمینه که به شکل دایره هایی رنگی ظاهر می شوند بوکه می گویند. این کلمه از Boke به زبان ژاپنی گرفته شده که معنای تار یا مه است.

یک بوکه خوب معمولاً به بوکه ای می گویند که لبه های نرمی داشته باشد و حالت دایره باشد تا اینکه لبه های تیزی داشته باشد و شبیه به ۶ ضلعی باشد.

لبه های این بوکه ها باید نرم باشند و نباید لبه های تیز داشته باشند و یا مانند هاله باشند. عکاس ها معمولاً به پس زمینه های خارج از فوکوس با بوکه های خوب Creamy یا خامه ای می گویند.

ساخت بوکه ها هنر لنز است و نه تنظیمات و ساختار دوربین؛ و دلیل ایجاد آنها دیافراگم است.

معمولاً با دیافراگمی باز و با تیغه های زیاد دریچه دیافراگم ( برای مثال دهانه دیافراگم ۹ تیغه ای ) می توان بوکه های دایره ای شکل با لبه های نرم ایجاد کرد.

۳

AF ( فوکوس خودکار ) و دیافراگم

به غیر از بعضی دوربین های پیشرفته، اکثر دوربین ها برای کار کردن سیستم فوکوس خودکار احتیاج به دیافراگم f/5.6 یا بازتر دارند.

اما این که دوربین نتواند در دیافراگم بسته فوکوس خودکار کند به این معنی نیست که شما نمی توانید با دیافراگم بسته عکس بگیرید، دوربین قبل از عکس گرفتن دیافراگم را باز می کند، فوکوس را انجام می دهد و سپس با دیافراگمی که شما خواستید عکس را می گیرد.

بنابراین اگر لنز ۷۰-۲۰۰mm f/4 داشته باشید و دیافراگم را بر روی f/11 تنظیم کرده باشید مشکلی برای فوکوس پیش نمی آید و فوکوس به خوبی انجام می شود.

البته، اگر از مبدل teleconvertor برای بالا بردن فاصله کانونی لنز استفاده کنید، با این ترکیب مقدار دیافراگم این لنز به f/8 تغییر می کند و بسیاری از دوربین ها ( به غیر از مدل های حرفه ای ) نمی توانند با چنین دیافراگمی فوکوس کنند.

حتی خیلی از دوربین های حرفه ای و گران قیمت هم شاید تنها بتوانند بر روی نقطه مرکزی با چنین شرایطی فوکوس کنند.

لنز هایی که دیافراگم بازتی دارند مانند ۷۰-۲۰۰mm f/2.8 به دلیل نور بیشتری که به داخل لنز راه می دهند، فوکوس خودکار بهتری هم به دوربین می دهند.

م

منبع

برگرفته از: Digital camera world


لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *