مد های نوردهی خودکار دوربین می توانند عالی باشند. دوربین ها نورسنج های دقیقی دارند که روز به روز بهتر و بهتر می‌شوند. امروزه وقتی در حال قدم زدن در خیابان هستید و چیز جالبی می‌بینید، می‌توانید به راحتی دوربین خود را بیرون آورده و بدون فکر کردن عکسی با نوردهی نسبتاً خوب ثبت نمایید. در ادامه این آموزش کوتاه لنزک به فواید عکاسی در مد دستی (manual) و استفاده از آن برای رسیدن به نوردهی دقیق خواهیم پرداخت.
عکاسی با مد دستی چه فایده‌ای دارد؟
با اینحال موقعیت هایی هستند که مدهای خودکار عملکرد بدتری نسبت به تنظیم نوردهی به صورت دستی دارند. در اینجا می‌خواهم عکس های خامی را از یک جلسه عکاسی که کاملا از مد های نوردهی خودکار استفاده کرده ام بیاورم:
این عکس نوردهی خوبی دارد ولی کمی تیره است.
این را چند ثانیه بعد گرفتم و تنها کاری که کردم این است که دوربین را چرخاندم. مطمئن نیستم که نقطه مرکزی نورسنج دوربین کجا بود ولی احتمالا بر روی ژاکتش قرار گرفته است، چون درغیر این صورت نمی‌توانستم چنین نوردهی خوبی داشته باشم.
اگر در مد دستی هم بودم، دقیقا همین نورهی را می‌خواستم. مرحبا دوربین!
چه اتفاقی افتاد؟ من تنها چند متر جا به جا شدم و عکس کاملا نابود شد! روز عکاسی ابری بود و هیچ اثری از خورشید دیده نمی‌شد پس دلیل منطقی برای روشن شدن بیش از حد عکس وجود ندارد.
من در سیاتل زندگی میکنم که معمولا هوا ابری است و هر کجا که بروید خوانش نوردهی تغییری نمی‌کند. (به عدم وجود سایه در زیر پای سوژه‌ها دقت کنید). اگر در وضعیتی هستید که پی در پی نور تغییر می‌کند و دائما از وضعیتی با نور خورشید به سایه‌های تیره وارد می‌شوید، گزینه‌ی نوردهی خودکار انتخاب خیلی خوبی است. ولی اگر می‌خواهید در فضای بسته یا روزی ابری عکاسی کنید که نور تغییر چندانی ندارد، بهتر است چند ثانیه‌ای وقت بگذارید و نوردهی را تنظیم نمایید تا تمامی عکس‌هایتان نوردهی بی نقصی داشته باشند. در مد خودکار حتی در زمانی که عکاسی هم نمی‌کنید دوربین دائما در حال تنظیم نوردهی است و می‌توانید با آن به نتیجه ای مانند عکس‌های من برسید. یک عکس خیلی تیره شده و دیگری خیلی روشن است پس بهترین حالت چطور بدست می‌آید؟
آموزش استفاده از نوردهی دستی
تنها سه چیز بر نوردهی تاثیر می‌گذارند: دیافراگم، ایزو، سرعت شاتر. (البته اگر تراز سفیدی را هم به حساب بیاورید چهار تا می‌شوند). حالا ما قصد داریم با توجه به این سه عامل استفاده از نوردهی دستی را بررسی کنیم.
۱- دیافراگم را تنظیم کنید. دیافراگم تنها عامل در بین این سه کنترل است که بر عمق میدان تاثیر می‌گذارد، پس در مورد عمق میدان مورد نظرتان در عکس تصمیم گیری کنید و دیافراگم را تنظیم نمایید. گاها من دیافراگم را در بازترین حالت یا یک یا دو درجه بسته‌تر از بازترین حالت ممکن قرار می‌دهم تا بیشترین نور ممکن را داشته باشم.
۲- سرعت شاتر را تنظیم کنید. اگر بدون سه پایه (دوربین در دست) عکاسی می‌کنید، مطمئن شوید که سرعت شاتر آهسته تر از ۱/فاصله کانونی نباشد. (برای نمونه اگر با فاصله کانونی ۱۰۰میلیمتر عکاسی می‌کنید سرعت شاتر باید ۱۰۰/۱ثانیه یا سریعتر باشد). من معمولا سرعت شاتر را بر ۱/فاصله کانونی یا کمی سریعتر قرار می دهم تا عکس تا حد امکان واضح و شارپ باشد.
۳- حال نوبت تنظیم ایزو (ISO) یا همان حساسیت سنسور دوربین است. این بخش نیازمند کمی تمرین است، چراکه مانند دو تنظیم قبل فرمولی برای آن وجود ندارد. با ایزو نوردهی کامل می‌شود. ابتدا به صحنه نگاه کنید، سپس منظره یاب را بررسی کرده و در نهایت نگاهی به نورسنج بیندازید. اگر نورسنج EV0+ را نشان نمی‌دهد، ببینید که رو به کجاست و خوانشش را بر اساس نقطه ای تیره انجام می دهد یا روشن و ایزو را بر اساس آن تنظیم نمایید. با کمی تمرین عملکردتان در تنظیم نوردهی سریعتر می‌شود. بهترین بخش تنظیم نوردهی در حالت دستی (manual mode) این است که تنها کافی است یکبار آن را انجام دهید و تنظیمات بر تمامی عکس‌هایی که از سوژه می گیرید اعمال می‌شوند و با آن دیگر عکس‌هایتان نوردهی‌های مختلف و گاها عجیب و غریب نخواهند داشت.
نکته کلیدی:
برای عکاسی در وضعیت‌های نوری مختلف که البته نور در آنها تغییر نمی‌کند چه می‌شود کرد؟ بسیاری از دوربین‌ها از قابلیت ذخیره سازی تنظیمات پیشفرض نوردهی (custom preset settings) برخوردار هستند.
برای نمونه برای عکاسی عروسی من از دوربین Canon 5D3 استفاده میکنم، و C1 را برای عکاسی در فضای بسته، C2 را برای عکاسی با نور پنجره و C3 را برای نورسنجی در فضای باز استفاده میکنم و هر زمان که نمی‌توانم از این تنظیمات استفاده کنم، مثلا در زمانی که می‌خواهم عکسی خلاقانه بگیرم یا با فلاش عکاسی کنم تنظیمات نوردهی را تغییر می‌دهم. از آنجایی که من در سرزمینی بدون خورشید زندگی میکنم (این فقط شوخی هست) می توانم از آن نوردهی های دستی استفاده کنم و تا قبل از شام و تیره شدن هوا هیچ نیازی به تغییر آن ها پیدا نمی‌کنم و تنها کافی است از تنظیمات پیشفرضم indoor، window و outdoor استفاده کنم.
به این صورت نه تنها نوردهی عکس‌هایم ثابت می‌ماند، بلکه دیگر نیاز ندارم تا برای تغییر دادن تنظیمات وقتی صرف کنم. آیا این همان هدف عکاسی با مد خودکار نیست؟
منبع
برگرفته از: tutsplus
لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.