چگونه در یک روز ابری عکس های خیره کننده بگیریم

با زندگی در شمال انگلیس من به عکاسی در روز های ابری عادت کرده ام. اگر می شد خیلی دوست داشتم که هر روز آفتابی می بود ولی وقتی به پیش بینی آب و هوا مراجعه می کنید، مجبورید با آنچه که هست کار کنید. اخیرا یک سفر به پارک ملی Peak District با تعدادی از دوستانم داشتم و اتفاقا آنجا نیز هوا ابری بود اما این باعث نشد من از گرفتن عکس های جذاب باز بمانم.

قصد دارم شما را به میان چند تا از عکس هایی که آن روز گرفته ام ببرم تا به شما نسخه RAW jpeg ویرایش نشده و سپس نسخه RAW نهایی آنها را نشان دهم و چگونگی گرفتن عکس های اصلی و روند ویرایشی که بر آنها اعمال شده است را توضیح دهم.

قطعا در کار من نیز عدم تناسب ها و نقص هایی وجود دارد ولی کلا سعی کرده ام روند کار را به منظور غلبه بر مشکلات به شما نشان دهم تا جایی که گاهی اوقات از نتیجه دست یافتنی در شرایط نامناسبت با استفاده از وسایل حداقل شگفت زده خواهید شد.

شروع به کار

گرفتن اولین عکس

این عکس قطعا آن چیزی نیست که وقتی برای عکاسی بیرون آمده اید به دنبالش بوده اید، ابرهای پیچیده شده بر لبه های تپه در یک روز گرفته و مرطوب. من برای نور سفر می کردم، دیر برمی گشتیم و مقدار زیادی پیاده روی در پیش داشتیم، پس من فقط دوربین DSLR ام و یک لنز ۲۸mm ثابت به همراه داشتم.

اگر موقعیت جور دیگری می بود، تعداد بیشتری لنز و حداقل یک سه پایه به همراه می بردم اما انتظار زیادی نداشتم و به امید تغییر آب و هوا فقط دوربینم را برداشتم.

ویرایش اولین عکس

این عکس احتمالا آنقدرها چشمگیر نیست اما چشم انداز آن روز را به تصویر می کشد. ابرها مطمئنا با ساختار لایه لایه شان به تصویر عمق بخشیده اند. در ویرایش به دنبال بیشینه کردن تن های رنگ در هر یک سوم تصویر بوده ام.

من می خواستم مطمئن شوم که جزئیات کمِ سمتِ راست پس زمینه دیده شوند. همچنین رنگ بنفش را کمی زیاد کردم تا تکه های علف اطراف دامنه برجسته تر شود. کمی هم آبی ابرها را زیاد کردم تا تضادی با زرد، سبز و بنفش منظره پیدا کند و اثر تکه های ابر نمایان تر شود.

به دنبال الهام

گرفتن دومین عکس

در اینجا، من به دنبال هر چیز جذابی در منظره بودم تا با آن کار کنم در حالی که مناظر اطراف دره گرفته و مرده به نظر می رسیدند و لایه های وسیع ابرهای مسطح هیچ نقطه مثبتی به منظره اضافه نمی کرد. من به دنبال یافتن نقاط جذاب دیگری بودم تا با آنها کار کنم.

یکی از بهترین مزیت های پوشش ابر، عملکرد آن به عنوان یک سافت باکس بزرگ طبیعی برای خورشید است که سبب می شود نور خورشید به طور یکنواخت ملایم شود. این نکته در عکاسی پرتره (که کمی جلوتر به آن می پردازیم) به شدت مفید است. همین طور برای این عکس از گذرگاهی که تا مسافتی امتداد دارد مناسب می باشد.

ویرایش دومین عکس

در مفهوم این یک عکس جذاب شگف آور نیست، اما برای هدف ما، یک مثال خوب است (برای وقتی که پوشش ابر می تواند مفید باشد). چراکه نور بر سطوح مختلف یکسان و ملایم می تابد.

در مرحله ویرایش، من عکس را به حالت سیاه و سفید تغییر داده ام که توجه را به جای رنگ ها به تفاوت سطوح جلب می کند. نور ملایم ذاتا کنتراست را کم می کند. تلاش برای افزاش کنتراست تصویر یک عکس رنگی، می تواند آنرا خراب کند؛ پس کار در حالت سیاه و سفید به شما امکان افزایش بیشتر کنتراست بدون غیر طبیعی شدن تصویر را می دهد.

پیروزی

گرفتن سومین عکس

همانطور که به سمت بالای اولین قله صعود می کردیم، متوقف شدیم تا منظره پشت سرمان را نگاهی بیندازیم. خورشید داشت بیشترین تلاشش را می کرد تا بر ابر ها پیروز شود و آن خاکستری گرفته ابر ها که قبلا گفتم با نور در هم شکسته می شد.

این صحنه زیاد طول نکشید اما سرانجام همانطور که خورشید از میان ابر ها درخشیدن گرفت، اشعه های خورشید بر دره ی پایین ما می تابید. در اینجا بود که آرزو می کردم فیلتر تدریجی خود را به دنبال داشتم چرا که تنظیم نوردهی مناسب برای هر دوی منظره و آسمان بسیار مشکل بود، پس من سعی کردم تا تنظیمات بینابینی پیدا کنم که آسمان کاملا سفید ثبت نشود.

ویرایش سومین عکس

ویرایش این عکس مشکل بود. می خواستم اشعه های خورشید را بدون صدمه به عکس افزایش دهم. درواقع من به خود اشعه ها اصلا دست نزدم، تنها بر روی تنظیمات دیگر عکس کار کردم. کمی نور (exposure) را کاهش دادم و اشباع (saturation) و کنتراست را بالا بردم. برای زیاد کردن تاثیر نور بر دره، با ملایمت کمی رنگ های گرمتر سبز و زرد را به تصویر اضافه کردم.

این تصویر بدون وجود ابرها، چیز قابل توجهی نبود. این حقیقت که ابر ها به اشعه های خورشید اجازه ی خود نمایی دادند و آنها را به این شکل دراماتیک در آورده تا بر تاریکی غلبه کنند؛ به کل عکس شور و هیجان بخشیده است.

ترکیب بندی با ابرها

گرفتن چهارمین عکس

من با این عکس صحنه روبروی خود را به سه قسمت شکسته ام، یک سوم برای پس زمینه، یک سوم برای دره که تا تپه های سمت مقابل امتداد دارد و یک سوم برای آسمان. جذاب ترین عنصر این تصویر برای من نورها و ابرهاست. همین که چشمان تان به عکس بیفتند، به سمت منطقه ای کشیده می شوند که با اشعه های عبوری از ابرها روشن شده است.

خود ابرها بافتی کاملا متفاوت برای بقیه عکس ایجاد می کنند، بافتی که در پس زمینه با صخره های سخت شروع شده و تقریبا تا بافت ابرها می رسد و ادامه پیدا می کند.

ویرایش چهارمین عکس

به منظور ظاهر کردن بافت ابرها من یک فیلتر تدریجی در مرحله ویرایش به تصویر اضافه کرده ام که مقداری از نور ناخواسته آسمان را سد کرده تا جزئیات ابرها و تنوع تن ها نمایان شود.

به منظور بیشتر کردن و نمایان کردن تنوع سطوح و بافت ها درون عکس، از تبدیل سیاه و سفید استفاده کرده ام. این کار همچنین کنتراست قوی پس زمینه که به دلیل نور ملایم یکنواخت، درون عکس محو شده را مؤکد کرده است.

جذابیت ناخواسته

گرفتن پنجمین عکس

هنگام گرفتن این عکس من هیچ چیز خاصی انتظار نداشتم، فقط سعی داشتم منظره مسیر برگشتمان را ثبت کنم. این همان منظره ای بود که از یک ساعت پیش می دیدیم و من حس می کردم قطعا عکس های بهتری از آن منظره های مشابه نیز می توانستم بگیرم.

بالاخره وقتی به مرحله ویرایش رسیدیم، ابرها خودشان را نشان دادند تا عمق و حس دراماتیک به تصویر ببخشند که در غیر این صورت وجود نداشت.

ویرایش پنجمین عکس

مثل برخی دیگر از عکس های این مجموعه، من یک فیلتر کاهنده تدریجی به تصویر افزودم تا نور مازاد را سد کند، اما این بار ابرهای تیره جلوی تصویر ظاهر شدند. این شما را تحریک می کند که بخواهید آنرا ویرایش کنید و دستی به آن بزنید.

کنتراست بین تیرگی ابرها و تازگی و جذابیت علفزار دره ی پایین این عکس را برای من جذاب کرده است. من کمی بیشتر بر روی تیرگی ابرها کار کردم تا این کنتراست را افزایش دهم. اما در اغلب بخش ها، نور پوشاننده مقصر اصلی ایجاد سطحی از عناصر جذاب درون عکس است.

یک تکه نور

گرفتن ششمین عکس

برای گرفتن چنین عکسی باید نسبت به آنچه پیرامونتان رخ می دهد آگاه باشید. ما در راه پایین آمدن از کوه بودیم و همانطور که در یک ساعت پیش یا بیشتر اتفاق می افتاد، خورشید بر ابر ها غلبه می کرد و تکه های نور بر منظره می ریخت.

فکر کنم این باید عکس مورد علاقه من در این مجموعه باشد. شیوه ای که نور با طرح منظره مرتبط می شد به من میگفت که باید درست در این زمان عکس را بگیرم.

ویرایش ششمین عکس

کار بر روی این عکس در مرحله ویرایش بسیار جالب بود. من یک حاشیه ی تاریک ضعیف به عکس اضافه کردم تا نگاه بیننده را به مرکز عکس که نقطه کانونی اصلی (تکه نور) واقع شده، بکشاند.

به آسمان کمی تن آبی و به منظره تن های نارنجی و سبز اضافه کردم تا تضاد بیشتر شود. تنوع ابرها نگاه شما را پرت می کند و به دوردست ها می برد و اگر چه این عکس مقدار زیادی ابر ندارد، آن تکه نور که سبب شده این عکس گرفته شود نیز طلب می کند که آن بالا ابری وجود نداشته باشد تا حواستان را پرت کند.

پوشش ابر برای پرتره

اولین پرتره

می خواهم به شما دو مثال از چگونگی استفاده پوشش ابر برای پرتره ارائه کنم. حتما شنیده یا خوانده اید که نباید در نور زیاد روز عکاسی پرتره انجام دهید. به این دلیل که نور خشن عکاسی پرتره را بسیار دشوار می کند اما وقتی هوا ابری است، نور ملایم و یکسان بهترین شرایط را برای عکاسی عالی پرتره فراهم می سازد.

این پرتره اول را در پارکینگ به محض اینکه از ماجراجوییمان بازگشتیم گرفتم. این یک عکس کاملا ساده است اما نکته ای در مورد تن ها وجود دارد، اینکه نور کاهش یافته به آن فضایی جذاب بخشیده است. در اینجا نیز کمی حاشیه تاریک به عکس اضافه کرده ام تا نگاه را به سمت چهره بکشم و کمی وضوح و روشنی را زیاد کرده ام تا عکس کمی قوی تر شود.

دومین پرتره

این عکس دوم توسط همسرم گرفته شده است پس من هیچ ادعایی در مورد آن نمی کنم، اما او سعی کرده از ابر ها به عنوان پرده پشت صحنه استفاده کند. تنوع تن ها آسمان بدون جلب توجه شما به عکس جذابیت کافی داده است و نور پخش شده یکنواخت این معنی را می دهد که شما می توانید جزئیات کافی سوژه را ببینید.

آنچه باید از این مقاله نتیجه بگیرید

امیدوارم حالا قدر موقعیتی که یک روز ابری به شما می دهد را بدانید. در یک روز ابری پتانسیل بیشتری برای هر دو نوع عکاسی پرتره و منظره در کار با نور طبیعی وجود دارد.

با یک نور یکنواخت، فرم های دراماتیک ابر ها و تابش نور از میان ابر ها به منظره، متنفرم فکر کنم یک نفر فقط به این خاطر که هوا ابری است شانس عکاسی را نادیده می گیرد. بروید و ببینید چه عکس هایی می توانید شکار کنید!

به یاد داشته باشید رنگ ها می توانند تقویت شوند، و اگر نه، تبدیل سیاه و سفید یک پاسخ عالی به مشکل کنتراست است.