آموزش گام به گام گرفتن عکس ضد نور یا سیلوئت

چگونه عکس ضد نور یا سیلوئت بگیریم؟ در این مطلب لنزک خواهید آموخت. من معمولا درباره اهمیت استفاده از یک فلاش هنگام عکاسی در نور خورشید جهت ارائه نور کافی برای اضافه کردن جلوه های خاص به سوژه صحبت می کنم، اما مواقعی نیز وجود دارند که اگر سوژه جلوه خاصی نداشته باشد، صرف نظر از طرح خود، در برابر یک پس زمینه روشن می تواند از همیشه موثرتر باشد – یا به عبارت دیگر وقتی که ارزش تبدیل شدن به سیلوئت یا ضد نور را داشته باشد.

مرد ماهیگیر اثر ساراووت وانست (Saravut Whanset) در ۵۰۰px

سیلوئت ها (ضد نور ها) یک روش فوق العاده برای انتقال درام، رمز و راز، احساسات و حالت به بینندگان عکس های شما هستند و اغلب به دلیل ترکیب ساده خود، و همچنین داستانی که انتقال می دهند، در یک آلبوم برجسته هستند. من عاشق آنها هستم چون آنها تصویر واضحی از همه چیز به بیننده نمی دهند، بلکه بخشی از تصویر را به تخیل آنها واگذار می کنند تا در مورد آن خیال پردازی کنند.

من یک «مسافر» هستم، اثر مهد زکی شمس الدین (Mohd Zaki Shamsudin) در ۵۰۰px

استراتژی پایه ای که شما باید در گرفتن عکس های سیلوئت به کار بگیرید این است که سوژه خود (شکلی که می خواهید سیاه شود) را در جلوی یک منبع نور قرار دهید و دوربین خود را مجبور کنید تا نوردهی را بر اساس روشن ترین بخش تصویر (پس زمینه)، و نه بر اساس سوژه تصویر شما، تنظیم کند.

در انجام این کار سوژه شما کم نوردهی خواهد شد (و بسیار تاریک می شود، اگر سیاه نشود).

توضیحات بسیار فنی زیادی در مورد نحوه گرفتن عکس های سیلوئت عالی وجود دارد که می توانید نگاهی به آنها بیاندازید، اما اجازه دهید من چند گام اساسی را معرفی کنم که باید نتایجی را که به دنبالش هستید به شما بدهد. در اصل، ما سعی داریم کاری کنیم که دوربین شما فکر کند این بخش های روشن تصویر است که شما بیشتر به آن علاقه مند هستید.

نحوه انجام این کار به شرح زیر است:

چگونه عکس های ضد نور یا سیلوئت بگیریم

جدا از هم اثر کارلوس کانالس (Carlos Canales) در ۵۰۰px

1

یک سوژه قوی انتخاب کنید

تقریبا هر شیء را می توان به سیلوئت تبدیل کرد، با این حال برخی از اَشکال بهتر از بقیه هستند. چیزی با یک شکل قوی و قابل تشخیص انتخاب کنید که در قالب دو بُعدی خود به اندازه کافی جالب باشد که بینندگان تصویر شما را علاقه مند نگه دارد. عکس های سیلوئت نمی توانند رنگ ها، بافت ها و تُن های سوژه را به تصویر بکشند تا آن را جذاب کنند – بنابراین شکل سوژه باید متمایز باشد.

۲

فلاش خود را خاموش کنید

اگر دوربین شما در مُد خودکار باشد، احتمالا می خواهد از فلاش خود استفاده کند، که سیلوئت را خراب می کند. در واقع شما کمترین نور ممکن را در مقابل سوژه خود می خواهید – بنابراین فلاش را باید خاموش کنید (البته من عکس های سیلوئت گرفته شده با فلاش فایر شده نیز دیده ام).

۳

درست نورپردازی کنید

وقتی بحث نورپردازی سوژه مطرح باشد، شما باید بسیاری از چیزهایی که در مورد عکاسی معمولی یاد گرفته اید را دور ریخته و کمی به عقب برگردید. به جای نورپردازی سوژه خود از مقابل، در عکس های سیلوئت شما باید مطمئن شوید که از پس زمینه نور بیشتری نسبت به پیش زمینه عکس شما می تابد، یا به عبارت دیگر باید به جای روبرو، پشت سر سوژه خود را روشن کنید. نور عالی برای این کار، قرار دادن سوژه در مقابل طلوع یا غروب آفتاب است – اما واقعا هر نور روشنی برای انجام این ترفند کارساز است.

۴

تصویر خود را کادربندی کنید

عکس خود را طوری کادربندی کنید که سوژه در مقابل یک پس زمینه ساده زیبا، اما روشن قرار داشته باشد. معمولا بهترین پس زمینه یک آسمان بدون ابر روشن با خورشید در حال غروب است. شما باید روشن ترین منبع نور را در پشت سوژه خود قرار دهید (طوری که سوژه آن را بپوشاند یا طوری که جایی در پس زمینه باشد).

بهترین لحظه اثر والریو بنینکاشا (Valerio Benincasa) در ۵۰۰px

5

اَشکال سیلوئت شده را متمایز و ساده کنید

اگر بیش از یک شکل در تصویر وجود دارد که می خواهید سیلوئت کنید، سعی کنید آنها را جدا از هم قرار دهید. یعنی اگر دارید یک درخت و یک شخص را سیلوئت می کنید، شخص نباید در مقابل درخت بایستد یا حتی به آن تکیه دهد، چون این کار باعث می شود آنها با هم یکی شده و به صورت یک شکل واحد درآیند و در نتیجه بینندگان شما گیج می شوند که این چه شکلی است.

همچنین هنگام کادربندی شما احتمالا می خواهید از نیمرخ افراد سیلوئت شده عکس بگیرید به جای این که مستقیم از روبرو به آنها نگاه کنید. این به این معنی است که بیشتر خصوصیات آنها (بینی، دهان، چشم ها) مشخص هستند و احتمال بیشتری وجود دارد که آنها تشخیص داده شوند.

۶

در مُد خودکار

اکثر دوربین های دیجیتال مدرن نورسنج خودکار دارند که در تشخیص این که چطور یک عکس را نوردهی کنند تا همه چیز به خوبی روشن شود، بسیار خوب هستند. مشکل اینجاست که اکثر دوربین ها آنقدر هوشمند هستند که به جای کم نوردهی کردن سوژه برای به دست آوردن یک عکس سیلوئت، آن را روشن می کنند، بنابراین شما باید آن را فریب دهید. اکثر دوربین ها زمانی که شما دکمه شاتر خود را تا نیمه فشار می دهید، سطوح نوردهی را در مُد خودکار تعیین می کنند (در همان زمان که فوکوس می کنند). بنابراین دوربین خود را رو به سمت روشن ترین بخش تصویر بگیرید و سپس دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید. پس از آن دوربین را به جای اول برگردانید تا عکس خود را با سوژه در هر جایی که می خواهید باشد کادربندی کنید و سپس گرفتن عکس را تمام کنید. در اکثر دوربین های دیجیتال این کار به یک سوژه سیلوئت منجر خواهد شد. در واقع کاری که شما دارید انجام می دهید این است که دوربین خود را فریب می دهید تا فکر کند که بخش روشن تصویر تُن میانی آن است، به طوری که هر چیزی تاریک تر از آن به عنوان یک سایه تاریک خوب نوردهی خواهد شد.

لنزک: اگر بتوانید دوربین را روی مُد نورسنجی نقطه ای (spot metering) قرار دهید، گفتن اینکه چه منطقه ای از تصویر روشن است به دوربین، ساده تر خواهد شد.

جدایی اثر مایکل والاک (Michael Valjak) در ۵۰۰px

7

مُد دستی

اگر این تکنیک جواب نداد و دوربین شما کنترل هایی دارد که اجازه نوردهی دستی یا جبران نوردهی را می دهد، می توانید تنظیمات خودتان را امتحان کنید. زیبایی دیجیتال این است که شما می توانید هر قدر می خواهید آزمایش کنید تا وقتی که به نتیجه مورد نظر خود دست یابید.

یک راه ساده برای شروع استفاده از مُد نوردهی دستی یا Manual این است که به سرعت شاتر و دیافراگمی که در مُد خودکار پیشنهاد می دهد نگاه کرده و از آنجا شروع کنید. اگر در مُد خودکار سوژه شما خیلی روشن است (به عبارت دیگر باید آن را تاریک تر کنید)، سرعت شاتر را یک یا دو استاپ کم کنید و ببینید چه تاثیری دارد. از تکنیک «براکتینگ» که در نکته قبلی در مورد طلوع و غروب آفتاب توضیح دادم استفاده کنید تا انواع عکس های مختلف را در نوردهی های کمی متفاوت به دست بیاورید.

۸

فوکوس

در اکثر موارد، شما می خواهید سوژه سیلوئت شده چیزی باشد که در فوکوس قرار دارد. این می تواند بدین معنی باشد که روند شرح داده شده در نکته ۴ می تواند کمی دشوار باشد، چون فشار دادن دکمه شاتر تا نیمه برای به دست آوردن نورسنجی درست همچنین به این معنی است که شما بر آن نقطه در پس زمینه فوکوس خواهید کرد. برای حل این مشکل می توانید از دو استراتژی استفاده کنید. اول این که اگر دوربین شما فوکوس دستی داشته باشد، ممکن است بخواهید آن را امتحان کنید.

استراتژی دیگر استفاده از دیافراگم برای به حداکثر رساندن عمق میدان است (مقداری از تصویر شما که در فوکوس است). برای افزایش عمق میدان، یک دیافراگم کوچک (یعنی یک عدد f بزرگتر) تنظیم کنید – این بدین معنی است که شما احتمالا پیش زمینه و پس زمینه واضح یا شارپ تری در عکس خود خواهید داشت.

آخرین نکته در مورد نحوه گرفتن عکس های سیلوئت – اگرچه یک سیلوئت کلی با یک سوژه شارپ و سیاه می تواند عکس قدرتمندی باشد، سیلوئت جزئی که در آن برخی از جزئیات سوژه شما باقی مانده است را نیز در نظر بگیرید. گاهی اوقات کمی نور بر روی آنها، آنها را کمی سه بُعدی و «واقعی» تر می کند. این زیبایی براکتینگ عکس های شماست، چون در این صورت سیلوئت های کلی و جزئی خواهید داشت که می توانید از بین آنها انتخاب کنید.

نویسنده: دارن رووسه (Darren Rowse)


لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *