۳۷ تمرین عکاسی عملی برای الهام بخشیدن مجدد به شما و پیشرفت در عکاسی

یکی از سخت ترین کارها در عکاسی با انگیزه ماندن و الهام گرفتن است. من می دانم که شخصا بارها در عکاسی به «بن بست» رسیده ام. گاهی اوقات امتحان کردن تمرین های عکاسی مختلف خوب است، تا خودتان را از منطقه امنتان بیرون بکشید، یک روش جدید را امتحان کنید، و عمل کنید. تنها نشستن و فکر کردن در مورد عکاسی، عکاسی شما را بهبود نخواهد بخشید. شما تنها با عکس گرفتن، یا انجام کاری عملی می توانید جرقه اشتیاق خود را دوباره روشن کنید. در این مطلب لنزک ۳۷ تمرین عکاسی به شما معرفی خواهیم کرد که امیدواریم به پیشرفت عکاسی شما کمک کنند.

این لیستی از تکالیف عکاسی است که امیدوارم به شما کمک کند. شما می توانید برخی از آنها را رد کرده و تنها تمرین هایی که برای شما جذاب هستند را انتخاب کنید:

۵ بله، ۵ نه

اگر به عکاسی خیابانی علاقه مند هستید، اغلب ترس از رد شدن (عدم پذیرش) بدتر از خود رد شدن است.

اگر یک تکلیف ساده برای بالا بردن اعتماد به نفس خود می خواهید، چالش «۵ بله، ۵ نه» را امتحان کنید.

مفهوم آن ساده است: به گروهی از غریبه ها نزدیک شوید و از آنها برای گرفتن پرتره شان اجازه بگیرید. شما باید آنقدر این کار را تکرار کنید تا ۵ نفر به شما «بله» و ۵ نفر «نه» بگویند.

متوجه خواهید شد که گرفتن جواب «نه» سخت تر از «بله» است.

اگر هر ۵ «بله» را دریافت کردید، اما ۵ «نه» را نگرفتید، باید بیرون بروید و عمدا به دنبال ترسناک ترین افرادی بگردید که فکر می کنید به شما جواب «نه» خواهند داد.

هدف:

هدف این تمرین کمک به شما برای روبرو شدن با عدم پذیرش است. در زندگی، عکاسی، و هر چیز دیگری، ما برده ترس هستیم. این کار به شما کمک خواهد کرد تا با ترس خود روبرو شوید.

بیشتر بخوانید: نکات ساده برای غلبه بر ترس از عکاسی خیابانی

«۱۰ نه»

اگر واقعا از رد شدن می ترسید، این تمرین (نوع دیگری از تمرین ۵ بله/ ۵ نه) را امتحان کنید.

بیرون بروید و سعی کنید ۱۰ نفر را که قبول نمی کنند از آنها عکس بگیرید، به سریع ترین حالت ممکن پیدا کنید.

هدف:

سعی کنید تنها به افرادی نزدیک شوید که فکر می کنید غیر دوستانه به نظر می رسند و به شما جواب «نه» خواهند داد.

بخش خنده دار ماجرا: شما متوجه خواهید شد که اغلب ترسناک ترین افراد و کسانی که بدجنس تر به نظر می رسند، بهترین افراد هستند (و بالعکس).

جبران نوردهی

من یکی از مخالفان سرسخت عکاسی در مُد «P» (مُد برنامه) هستم. اساسا دوربین دیافراگم/ سرعت شاتر، و همچنین نوردهی را برای شما انتخاب می کند.

اگر می خواهید نوردهی های بهتری در عکس های خود به دست آورید (در مُد P)، جبران نوردهی را امتحان کنید.

از یک نفر بخواهید در نور روشن خورشید بایستد، و یک سری عکس های مختلف (با جبران نوردهی های متفاوت) از او بگیرید:

۰، ۱+، ۲+، ۳+، ۱-، ۲-، ۳-

سپس به صفحه نمایش LCD خود نگاه کنید، و نوردهی هر عکس را ببینید. آنگاه به محیط اطراف خود نگاه کنید – جبران نوردهی های شما چگونه ظاهر عکس های شما را تغییر می دهند؟

در این مورد بیش از حد وسواس به خرج ندهید. کشف کنید که چه جبران نوردهی هایی در تنظیمات مختلف برای دوربین شما خوب عمل می کنند. هر دوربین متفاوت فکر می کند و مُدهای جبران نوردهی متفاوتی دارد. بنابراین به این تمرین به عنوان راهی برای درک بهتر نور، و این که دوربین شما چگونه فکر می کند، نگاه کنید.

هدف:

اگر بیرون واقعا روشن باشد، من معمولا با جبران نوردهی ۱- عکس می گیرم، تا رنگ پوست سوژه ام طبیعی تر به نظر برسد، و سایه ها نیز تیره تر شوند. من عاشق ظاهر دراماتیکی هستم که این جبران نوردهی به عکس های من می دهد.

به علاوه، اگر دارید در سایه عکاسی می کنید، اغلب باید با جبران نوردهی ۱+ عکس بگیرید تا صحنه خود را بهتر روشن کنید.

اما با این حال، با جبران نوردهی های مختلف امتحان کنید، و کشف کنید که چه چیزی برای شما بهتر جواب می دهد.

۱۰۰۰ عکس در یک روز

اگر عکاسی هستید که فقط ۲-۱ عکس از یک صحنه می گیرد و بعد از آنجا می روید، این تکلیف را امتحان کنید.

تکلیف: ۱۰۰۰ عکس را تنها در یک روز بگیرید.

هدف:

هدف این تمرین عکاسی این است که یاد بگیرید چطور «با صحنه کار کنید». اگر یک صحنه خوب می بینید، سعی کنید حداقل ۱۰ عکس از آن بگیرید. این کار به شما اجازه خواهد داد تا پرسپکتیوها، زوایا، و لحظات بهتری را ثبت کنید.

من نمی خواهم که همیشه ۱۰۰۰ عکس در هر روز بگیرید. اما این کار ممکن است به شما کمک کند از «بن بست عکاس» بیرون بیایید.

ارتباط چشمی/ عدم ارتباط چشمی

من وقتی در حال عکاسی خیابانی هستم، مطمئن نیستم که یک عکس با ارتباط چشمی بهتر است یا بدون ارتباط چشمی.

راه حل چیست؟ هر دو را امتحان کنم.

اگر دارم به صورت کاندید (بی هوا) عکاسی می کنم، به سوژه ام نزدیک می شوم، و چند عکس می گیرم، تا وقتی که آنها متوجه حضور من بشوند. سپس منتظر می مانم تا به من توجه نشان دهند، و آن وقت زمانی که ارتباط چشمی برقرار کردند، یک عکس می گیرم.

سپس وقتی به خانه می روم، باید تصمیم بگیرم که بین این دو نسخه عکس یکی را انتخاب کنم: یکی با ارتباط چشمی، و دیگری بدون ارتباط چشمی. گاهی اوقات ارتباط چشمی بهتر عمل می کند، گاهی اوقات نه.

هدف:

یک گفته معروف هست که می گوید «چشم ها پنجره های روح اند». به نظر من عکس هایی که ارتباط چشمی دارند به طور کلی برای بیننده مسحور کننده تر، با احساس تر، و قوی تر هستند.

اما در عین حال، گاهی اوقات گرفتن عکس هایی که سوژه مستقیم به دوربین نگاه نمی کند، احساس بهتری به شما می دهد.

من اغلب دوست دارم پرتره های افراد معروف (نقاشی شده) در گذشته را برای الهام گرفتن بررسی کنم. به نقاشی هایی با ارتباط چشمی و بدون ارتباط چشمی نگاه کنید.

از سوژه خود بخواهید رو به بالا، پایین، چپ، و راست نگاه کند

اگر به یک غریبه نزدیک شوید، و برای گرفتن پرتره او اجازه بگیرید (یا اگر در حال عکاسی از یک مدل باشید)، هدایت کردن و دستور دادن به سوژه سخت است.

یک نکته که من یاد گرفتم: از او بخواهید در جهات مختلف نگاه کند.

به عنوان مثال، از مدل خود بخواهید به دوربین نگاه کند، و لبخند نزند. سپس از او بخواهید به بالا، پایین، چپ، و راست نگاه کند.

افراد اغلب یک «طرف بهتر» دارند. نه تنها این، بلکه با نگاه کردن سوژه به سمت بالا و پایین، شما حالت عکس را تغییر می دهید.

زمانی که سوژه شما رو به بالا نگاه می کند، با اعتماد به نفس تر، دلگرم تر، و قدرتمندتر به نظر می رسد.

وقتی سوژه به پایین نگاه می کند، منکوب شده تر، افسرده تر، و منفی تر به نظر می رسد.

نکته دیگر: از سوژه خود بخواهید در حالیکه شما دارید عکس می گیرید به دست های شما نگاه کند. سپس دست خود را حرکت دهید، و ببینید چشم های آنها چطور دست های شما را دنبال می کنند.

هدف:

تغییر موقعیت چشم و سر سوژه شما، احساس عکس را تغییر خواهد داد. با موقعیت های مختلف سر سوژه خود آزمایش کنید، در این صورت عکس های بیشتری خواهید داشت که از بین آنها انتخاب کنید.

تنها از چیزهای روی زمین عکس بگیرید

وقتی بحث عکاسی به میان می آید، ما اغلب تنها از چیزهایی که در مقابل ما، و همسطح چشم هایمان قرار دارند عکس می گیریم.

با این حال هیچ وقت به پایین، یا بالا نگاه نمی کنیم.

به عنوان یک تکلیف ساده، یک پروژه عکاسی برای فقط عکس گرفتن از چیزهایی که روی زمین است انجام دهید. اگر به اندازه کافی از نزدیک نگاه کنید، سوژه های جالب زیادی پیدا خواهید کرد.

هدف:

دنیا جای غنی و زیبایی برای عکس گرفتن است. گاهی اوقات ما شکایت می کنیم که «هیچ چیزی برای عکاسی وجود ندارد». با این حال در واقعیت، به اندازه کافی دقیق نگاه نمی کنیم.

چشم انداز و دیدگاه خود را تغییر دهید. تنها به جلو نگاه نکنید. به پایین و بالا نگاه کنید. به ترک بین دیوار نگاه کنید. کنجکاو باشید، و پرسپکتیو خود را تغییر دهید.

حداقل ۱۰ عکس از هر صحنه بگیرید

من در بالا به این نکته اشاره کردم، اما اشتباهی که ما به عنوان عکاس مرتکب می شویم این است که به راحتی با ۲-۱ عکس راضی می شویم، و می رویم.

مشکلِ تنها ۲-۱ عکس گرفتن (و سپس چک کردن صفحه LCD) این است که نمی توانیم پیشرفت کنیم. وقتی شک دارید، سعی کنید بیش از ۲۵% بیشتر از آنچه که فکر می کنید لازم است، عکس بگیرید.

این کار شما را مجبور خواهد کرد که خلاق تر باشید. شما سعی می کنید از فواصل مختلف (نزدیک، دور) و از زوایای مختلف (چپ، وسط، راست) از صحنه خود عکس بگیرید. همچنین می توانید موقعیت خود (دولا، ایستاده، یا نوک پا) را تغییر دهید.

هدف:

دیدن یک عکس خوب که در لحظه مناسب گرفته شده است، به ندرت اتفاق می افتد. فقط به ۲-۱ عکس رضایت ندهید. «با صحنه کار کنید» و سعی کنید حداقل ۱۰ عکس از هر صحنه بگیرید. آن وقت مرزهای خلاقیت خود را کنار خواهید زد، و شانس بیشتری برای گرفتن یک عکس خوب خواهید داشت.

خودتان را به تنها ۳۶ عکس در یک روز محدود کنید

برای این تمرین، شما تنها مجاز به گرفتن ۳۶ عکس در یک روز هستید (مقدار یکسان با عکس های یک حلقه فیلم).

این تمرین به شما کمک خواهد کرد تا خویشتن داری را یاد بگیرید. همچنین برخی از تمرین های دیگری که شما را تشویق به گرفتن عکس های بیشتر می کنند را متعادل خواهد کرد.

هدف:

اگر شما تنها می توانستید ۳۶ عکس در یک روز بگیرید، چقدر در مورد عکاسی خود گزینشی تر عمل می کردید؟ چه عکس های اضافی ای را نمی گرفتید؟

من همچنین متوجه شدم که با گرفتن عکس های کمتر، هر صحنه را بیشتر تحسین می کنم.

شما می توانید این تمرین را با یک دوربین دیجیتال، یا با یک دوربین فیلمی انجام دهید.

از یک گوشه خیابان به مدت ۱ ساعت عکس بگیرید

در عکاسی خیابانی، ما بی صبر و حوصله ایم. به جای چسبیدن به یک منطقه خوب و انتظار برای این که سوژه ها به طرف ما بیایند، در اطراف پرسه می زنیم (اغلب انرژی خود را هدر می دهیم) تا چند عکس خوب پیدا کنیم.

راه حل: یک گوشه جالب خیابان را پیدا کنید، جابجا نشوید، و به مدت یک ساعت از آنجا عکس بگیرید.

هدف:

هدف این تکلیف این است که متوجه شوید پیدا کردن یک صحنه، پس زمینه، یا منطقه خوب، و انتظار برای این که سوژه ها به طرف شما بیایند، می تواند موثرتر باشد.

علاوه بر این، اگر در یک منطقه بمانید، آن منطقه را بهتر خواهید شناخت. رفت و آمد سوژه ها را مشاهده خواهید کرد، و حس یک مکان را بهتر دریافت خواهید کرد. علاوه بر این، در صحنه «نامرئی» تر خواهید بود – مردم شما را نادیده خواهند گرفت.

تمام عکس ها را از حساب شبکه های اجتماعی خود حذف کنید

یک پاکسازی گاه به گاه برای سلامت جسمی، روحی، و معنوی ما خوب است.

هر از گاهی این کار را امتحان کنید: تمام عکس ها را از شبکه های اجتماعی خود حذف کنید، و از اول شروع کنید.

عکس های اصلی را حذف نکنید. آنها را بر روی هارد دیسک خود نگه دارید، چاپ کنید، یا آرشیو کنید.

با این حال اگر تعداد زیادی عکس در حساب شبکه های اجتماعی خود دارید، یک پاکسازی ۱۰۰% را امتحان کنید. تمام عکس ها را حذف کنید (یا در صورت امکان آنها را خصوصی/آرشیو کنید)، و سپس دوباره از اول شروع کنید.

هدف:

ما اغلب اجازه می دهیم کارهای گذشته، ما را از نوآوری و ایجاد کارهای جدید در آینده بازدارند.

گذشته خود را پاکسازی کنید. و با نیروی تازه شروع کنید.

یک ماه از شبکه های اجتماعی استفاده نکنید

ما اغلب به عنوان عکاس قربانی کار پر زحمت آپلود دائمی عکس های روزمره در «شبکه های اجتماعی» هستیم، تنها برای این که احساس خوبی پیدا کنیم. ما این کار را برای لایک ها، کامنت ها، و دنبال کنندگان جدید انجام می دهیم. با این حال مثل یک ماده مخدر به شبکه های اجتماعی معتاد می شویم. ما بدون تاکید روزانه افراد دیگر، احساس می کنیم که عکاسی ما بی معنی است.

با این حال عکاسی باید یک پیگیری شخصی باشد. چرا باید به این که دیگران چه فکری در مورد عکس های شما می کنند اهمیت بدهید؟ شما در مورد عکس های خودتان چه احساسی دارید؟

تمام اپلیکیشن های شبکه های اجتماعی را از گوشی خود حذف کنید (نگران نباشید، می توانید بعد از یک ماه دوباره آنها را نصب کنید). هیچ عکسی آپلود نکنید، به عکس های هیچ کس دیگری نگاه نکنید، و تمام تلاش خود را بکنید که تقلب نکنید.

هدف:

با یک ماه «محروم کردن خود» از شبکه های اجتماعی/اپلیکیشن های اشتراک عکس، حس بهتری از این که چرا عکس می گیرید، پیدا خواهید کرد. و من می توانم تضمین کنم که احساس استرس و اضطراب کمتری برای به روز ماندن در «رقابت شبکه های اجتماعی» خواهید داشت.

به مدت یک سال فقط به صورت سیاه و سفید عکاسی کنید

ما دنیا را به صورت تک رنگ نمی بینیم. سیاه و سفید یک انتزاع در جهان است. به همین دلیل است که برای افراد معمولی «هنری» تر به نظر می رسد.

با این حال، مدتی طول می کشد تا به چشمان خود یاد دهید دنیا را به صورت تک رنگ ببینند.

بسیاری از عکاسان تمام عمر خود به صورت سیاه و سفید عکس می گیرند، و با این حال هیچ وقت بر آن تسلط پیدا نمی کنند. همچنین من متوجه شده ام که اگر خیلی بین عکاسی سیاه و سفید و رنگی جابجا شوم، هیچ وقت نمی توانم یاد بگیرم چگونه دنیا را واقعا در یکی از این حالات ببینم.

تکلیف این است که به مدت یک سال تمام تنها به صورت سیاه و سفید عکس بگیرید. شما می توانید با یک پیش نمایش سیاه و سفید با فرمت RAW+JPEG عکس بگیرید. و یا می توانید تنها از عکس های JPEG سیاه و سفید استفاده کنید. در غیر این صورت، یک پیش تنظیمات سیاه و سفید ساده به تمام عکس های RAW خود اعمال کنید.

هدف:

چگونه دنیا را به صورت تک رنگ تجسم می کنید؟ من متوجه شده ام که خودم بیشتر به دنبال احساسات، حالات، دود، سایه ها، خطوط، عناصر گرافیکی، و مینیمالیسم (ساده گرایی) هستم.

این امر برای شما متفاوت خواهد بود، اما یاد بگیرید چگونه به صورت تک رنگ ببینید.

بیشتر بخوانید: دنیای ما یک دنیای سیاه و سفید نیست، چگونه تصاویر را به صورت تک رنگ تجسم کنیم

به مدت یک سال تنها به صورت رنگی عکس بگیرید

این تمرین برعکس تمرین قبلی است؛ به مدت یک سال تنها به صورت رنگی عکس بگیرید.

دیدن دنیا به صورت رنگی با دیدن آن به صورت سیاه و سفید متفاوت است.

من شخصا متوجه شده ام که عکاسی رنگی سخت تر از عکاسی سیاه و سفید است. چرا؟ چون رنگ منجر به پیچیدگی بیشتر می شود. شما باید یک صحنه را به خوبی ترکیب بندی و کادربندی کنید، اما در مورد ترکیبات رنگ یک صحنه نیز فکر کنید.

علاوه بر این، رنگ های مختلف حالات و احساسات مختلفی ایجاد می کنند.

استفاده از حالت تک رنگ آسان است چون حواس پرتی ها را کاهش داده و حذف می کند. رنگ پیچیدگی و حواس پرتی بیشتری ایجاد می کند.

من شخصا به اغلب عکاسان توصیه می کنم که قبل از شروع عکاسی رنگی، اول بر حالت تک رنگ تسلط پیدا کنند.

هدف:

عکاسی رنگی همچنین مستلزم این است که نوردهی شما بهتر باشد، و در شرایط روشنایی بهتری عکس بگیرید. برای عکاسی رنگی، سعی کنید در هنگام طلوع و غروب خورشید (ساعت طلایی) عکس بگیرید، یا از یک فلاش استفاده کنید.

به چشمان خود یاد بدهید که نسبت به رنگ های مختلف حساس شوند و با آنها بازی کرده و سرگرم شوند. ببینید چطور می توانید رنگ های مختلف را در یک صحنه با هم ترکیب کنید، چه رنگ های مکمل باشند و چه رنگ های متضاد.

به مدت یک ماه فقط با فرمت JPEG عکس بگیرید

RAW و پس پردازش یک نعمت و یک بلاست. مشکل این است که بسیاری از ما عکاسان مدرن بیش از حد به تکنیک های پس پردازش فانتزی برای بهبود عکس های (متوسط) خود متکی هستیم.

من خودم در این زمینه خطاکارم – من به عکس هایم HDR اضافه کرده ام، سیاه و سفید با بخش های رنگی (Selective Color)، و وینیت های (Vignettes) شدید اضافه کرده ام، بسیاری از عکس هایم را «بیش از حد پردازش کرده ام» (فکر می کردم که این کار عکس ها را بهتر می کند).

اما مهم نیست شما یک پشکل را چقدر ویرایش و تمیزکاری کنید، چون هنوز هم یک پشکل باقی خواهد ماند.

به مدت یک ماه فقط با فرمت JPEG عکس بگیرید.

اگر واقعا نگران هستید، یک ماه با JPEG+RAW عکس بگیرید (اما فقط از عکس های JPEG استفاده کنید).

هدف:

به این ترتیب شما نمی توانید بر روش های پس پردازش فانتزی برای «نجات» عکس های خود تکیه کنید. یک عکس خوب نباید نیازمند هیچ گونه پس پردازش بیش از حد باشد.

به مدت یک ماه فقط با گوشی هوشمند خود عکاسی کنید

ما اغلب بهانه می آوریم که دوربینمان همیشه همراهمان نیست. من شخصا می دانم که وقتی یک دوربین DSLR داشتم، بردن آن با خودم به هر جایی که می رفتم، یک عذاب بود.

اما امروزه، به خصوص با گوشی های موبایل هوشمند، ما از نعمت تکنولوژی مدرن برخورداریم. گوشی هوشمند دوربین نهایی است: همیشه با ماست، در جیب جلویی ما جا می شود، و می تواند برای ویرایش/ پس پردازش/ روتوش عکس هایمان نیز مورد استفاده قرار گیرد.

اگر شما یک دوربین بزرگ دارید و هیچ وقت عکس نمی گیرید، این چالش را انجام دهید: به مدت یک ماه تنها با گوشی هوشمند خود عکس بگیرید. دوربین «واقعی» خود را در یک کشو بگذارید، و ببینید که چطور می توانید تنها با گوشی هوشمند خود از همیشه خلاق تر باشید.

هدف:

هدف این تمرین این است که متوجه شوید عکاسی ارتباط کمی با لوازم عکاسی دارد و بیشتر مربوط به دید شخصی شماست، و این که جهان را چگونه می بینید. ابزار به اندازه چشم های شما مهم نیست.

این تمرین همچنین ممکن است اهمیت همیشه همراه داشتن دوربین با خودتان، حاضر، و آماده برای کلیک کردن را به شما یاد دهد.

به مدت یک سال به یک دوربین و یک لنز بچسبید

ما ثروتمند هستیم. ما در یک فرهنگ فراوانی زندگی می کنیم. اکثر عکاسانی که من می شناسم گرسنه نیستند. اکثر عکاسان تعداد زیادی دوربین، لنز، و لوازم دارند.

اگر شما عکاسی هستید که به دلیل داشتن تجهیزات زیاد، «اضطراب انتخاب» بیش از حد دارید، به مدت یک سال تنها به یک دوربین و یک لنز بچسبید. تجهیزات عکاسی دیگر خود را در یک کشو قرار دهید، یا بهتر است که آنها را بفروشید یا به یکی از دوستان خود بدهید.

هدف:

اگر واقعا می خواهید چشم انداز عکاسی خود را بهبود بخشید؛ نباید حواستان با تجهیزات عکاسی پرت شود. همچنین مدتی طول می کشد تا یک دوربین و یک لنز (فاصله کانونی) را کاملا خوب بشناسید.

با چسبیدن به لوازم ثابت، حواستان کمتر با لوازم متعدد پرت خواهد شد، که تمرکز خلاقانه تری به شما خواهد داد.

به مدت یک ماه تنها به صورت افقی، عمودی، یا مربعی عکس بگیرید

من به «محدودیت های خلاق» اعتقاد دارم: با داشتن گزینه های کمتر، مجبور می شوید خلاق تر باشید.

به عنوان مثال، کادربندی را در نظر بگیرید. سعی کنید به مدت یک ماه به صورت افقی (منظره)، عمودی (پرتره)، یا به شکل مربعی عکس بگیرید.

هدف:

کادربندی و ترکیب بندی تنها این است که بدانید چه چیزی را در کادر نیاورید.

به مدت یک ماه خودتان را به یک جهت گیری محدود کنید و آن وقت ثبات بصری بیشتری در کار خود پیدا خواهید کرد. و مجبور خواهید شد خلاقانه تر ترکیب بندی کنید.

به مدت یک ماه فقط از یک بلوک مربعی عکس بگیرید

ما با گزینه های نامحدود، فلج می شویم. و نمی دانیم که کار خلاق خود را باید به چه سمتی ببریم.

خودتان را به لحاظ جغرافیایی محدود کنید. به مدت یک ماه، تنها از یک بلوک مربعی (مثلا پارک محله خود، محله خود، باغچه و…) عکس بگیرید. به این ترتیب، واقعا مجبور می شوید عمیقا کاوش کرده و یک چیز بسیار جالب در آن یک بلوک مربعی پیدا کنید.

مزیت این پروژه این است که شما دقیقا می دانید از کجا باید عکس بگیرید. تنها یک ناحیه خاص. و من فکر می کنم که بهتر است یک ناحیه را خیلی خوب بشناسیم، به جای این که تعداد زیادی نواحی مختلف را به طور سطحی بشناسم.

هدف:

یک عکاس خوب بودن به معنی سفر کردن به دور دنیا، به مکان های عجیب و غریب، و گرفتن عکس های جالب در خارج از کشور نیست.

یک عکاس خوب بودن این است که از همان چیزهایی که دارید بهترین استفاده را بکنید. برای جایی که در آن زندگی می کنید شکایت نکنید؛ و بهترین عکاس در شهر محل زندگی خود باشید.

به مدت یک ماه هر روز عکاسی کنید

تنها راه تبدیل شدن به یک عکاس بهتر و پیشرفت در عکاسی این است که بیشتر عکس بگیرید. هرچه بیشتر عکس بگیرید، بازخورد بیشتری به دست خواهید آورد، و با دنیا احساس ارتباط بیشتری خواهید داشت.

به مدت یک ماه، هر روز حداقل یک عکس بگیرید. می توانید با گوشی موبایل، DSLR، یا هر دوربین دیگری که دارید این کار را انجام دهید.

فقط مطمئن شوید که این کاری است که شخصا برای شما معنی دار است. تنها به خاطر عکاسی کردن، عکس نگیرید. هر روز از چیزی که قلب شما را به جنبش در می آورد (شما را به وجود می آورد) یک عکس بگیرید. این کار روح شما را زنده می کند.

هدف:

استادان ذن (مدیتیشن) داشتن یک «تمرین روزانه» را توصیه می کنند. با تکرار، ما به درک عمیق تری از «حقیقت» می رسیم.

در عکاسی، ما می توانیم صدها کتاب عکس تئوری بخوانیم، و با این حال چیزی یاد نگیریم. ما تنها با عکس گرفتن، تکرار، بازخورد، نقد، و پیوسته به دنبال بهبود خودمان بودن، یاد می گیریم.

خودتان را تحت فشار قرار ندهید که هر روز عکستان باید عالی باشد. بلکه تنها عادت ایجاد کنید.

به مدت یک ماه عکس نگیرید

برای متعادل کردن تمرین قبلی، سعی کنید یک ماه هیچ عکسی نگیرید.

شما به مدت یک ماه مجاز به عکس گرفتن نیستید.

هدف:

جالب است که این تمرین ممکن است بهترین راه برای تقویت مجدد اشتیاق شما برای عکاسی باشد. چرا؟ ما عکاسی را امری مسلم و بدیهی می دانیم. اما وقتی چیزی از ما دور می شود (یا محدود می شویم)، بیشتر قدر آن را می دانیم.

به مدت یک هفته «سلفی» بگیرید

بسیاری از ما شکایت می کنیم که سوژه های جالب برای عکاسی نداریم.

اما اینطور نیست؛ بهترین سوژه شما خودتان هستید. چون شما همیشه در دسترس هستید، و به خودتان «نه» نخواهید گفت.

روش های مختلفی وجود دارد که می توانید «سلفی های هنری» از خودتان بگیرید. از سایه و بازتاب خود عکس بگیرید، یا دوربین خود را بر روی یک سه پایه قرار دهید و یک صحنه را آماده کرده و از خودتان عکس بگیرید.

هدف:

عکاسی از خودتان یک تجربه فوق العاده صمیمی است. تجربه ایست که به شما اجازه می دهد در طرف دیگر دوربین راحت باشید. علاوه بر این، باعث می شود متوجه شوید که همیشه می توانید از چیزی عکس بگیرید، مهم نیست چه چیزی باشد – چه کسی بهتر از خودتان؟

بیشتر بخوانید: هنرمندی که بدون فتوشاپ صحنه های سورئال زیبایی را در استودیو عکاسی کوچک خود خلق می کند

از خودتان (به طور حرفه ای) عکس پرتره بگیرید

من این درس را از سارا لاندو یاد گرفتم: اگر دوست ندارید از شما عکس گرفته شود، از عکاس دیگری بخواهید (به طور حرفه ای) از شما عکس سر و شانه (هدشات) بگیرد. با این کار یاد خواهید گرفت که چه چیزهایی برای سوژه بودن راحت است (و چه چیزهایی راحت نیست).

هدف:

اگر شما یک عکاس هستید، اما با این حال دوست ندارید از خودتان عکس گرفته شود، خودتان را تضعیف می کنید. شما فرض می کنید که افراد دیگر هم دوست ندارند از آنها عکس گرفته شود (که درست نیست).

نکته این است که چگونه از دیگران (و خودتان) عکس بگیرید تا سوژه از این که از او عکس گرفته می شود، احساس راحتی، آرامش، و شادی داشته باشد؟

بیشتر بخوانید: نمایی از سمت دیگر لنز – ۵ درسی که من به عنوان یک سوژه عکاسی یاد گرفتم

به مدت یک هفته با یک فاصله کانونی (که با آن راحت نیستید) عکس بگیرید

همه ما لنز یا فاصله کانونی خاصی را ترجیح می دهیم. اگر می خواهید مرزهای خلاقیت خود را کنار بزنید، به مدت یک هفته با یک فاصله کانونی عکس بگیرید که برای شما بسیار ناآشناست و با آن راحت نیستید.

اگر شما بیشتر با فاصله کانونی ۲۸mm عکاسی می کنید، سعی کنید یک هفته تنها با یک لنز ۲۰۰mm عکس بگیرید. اگر معمولا جزء افراد تله فوتو ۲۰۰mm هستید، یک لنز ۳۵mm را امتحان کنید.

هدف:

ما با تغییر فاصله کانونی، پرسپکتیو خود، نحوه دیدن جهان، و نحوه نزدیک شدن به سوژه ها را تغییر می دهیم.

شما با بیرون کشیدن خود از منطقه امنتان به مدت یک هفته، پرسپکتیو جدیدی به دست خواهید آورد و شاید قدردانی بیشتری نیز نسبت به فاصله کانونی ای که در حال حاضر با آن راحت هستید پیدا کنید.

یا بهتر از آن، ممکن است یک فاصله کانونی جدید پیدا کنید که آن را ترجیح می دهید، که می تواند به شما کمک کند در کارتان خلاق تر و مبتکرتر باشید.

چالش طول بازو

من این تمرین را از دوستم ساتوکی ناگاتا یاد گرفتم. اگر شما از نزدیک شدن به سوژه های خود احساس راحتی نمی کنید، لنز خود را از قبل بر روی ۰٫۷ متر (در حدود فاصله طول بازو) فوکوس کنید، و به مدت یک ماه فقط از این فاصله عکس بگیرید.

هدف:

این تمرین شما را مجبور خواهد کرد تا از نظر جسمی و روحی به سوژه های خود نزدیک تر شوید.

نیازی نیست که همه عکس های خود را کاندید و بی هوا بگیرید. از آنها اجازه بگیرید.

هرچه با عکاسی در یک فاصله نزدیک راحت تر باشید، یک گام به عقب رفتن برای شما راحت تر خواهد بود.

به مدت یک هفته سرها را از عکس جدا کنید

عکس هایی از دست ها، پاها، یا ژست بدن اغلب برای من جالب تر از عکس های چهره هستند. بنابراین این تمرین، گرفتن عکس سوژه ها بدون جای دادن چهره/سر آنها در عکس است.

هدف:

امتحان کنید: به مدت یک هفته سر سوژه ها را از تنشان جدا کنید (از صورت آن ها عکس نگیرید). این کار شما را مجبور خواهد کرد ویژگی ها و صفات دیگر سوژه خود را در یک سطح عمیق تر ببینید.

یک مانکن بخرید (و از آن به عنوان یک سوژه آزمایشی استفاده کنید)

من این تکلیف را از دوستم چارلی کرک یاد گرفتم: اگر می خواهید یاد بگیرید که چطور پرتره های بهتری بگیرید، چطور از استودیو/ فلاش بهتر استفاده کنید، یا چطور کادربندی کنید، یک مانکن به عنوان یک سوژه آزمایشی بخرید.

نکته مهم در مورد داشتن یک مانکن این است که شما همیشه یک سوژه حاضر و آماده خواهید داشت.

استفاده از فواصل کانونی مختلف، تنظیمات مختلف، دیافراگم ها و سرعت شاترهای مختلف، چیدمان های نورپردازی مختلف، و هر چیز دیگری که می خواهید با آن آزمایش کنید را امتحان کنید.

هدف:

این کار به شما اجازه خواهد داد تا نحوه استفاده تکنیکی از دوربین خود، و طرز کار نور (به خصوص نور مصنوعی) را بهتر درک کنید. علاوه بر این، یک سوژه همیشه صبور در اختیار خواهید داشت (هر زمان که بخواهید).

به مدت یک هفته تنها با یک فلاش عکس بگیرید

در عکاسی یک تعصبی نسبت به عکس گرفتن با یک فلاش وجود دارد. می گویند که نور آن در مقایسه با استفاده از نور طبیعی، «سخت» و «غیرطبیعی» به نظر می رسد.

با این حال فلاش به ما کمک می کند تا بر شرایط نوری نامناسب غلبه کنیم. و وقتی که ممکن است نور خیلی خوب نباشد، آزادی بیشتری برای عکاسی در نقاط مختلف در طول روز به ما می دهد.

به مدت یک هفته، تنها با یک فلاش عکس بگیرید. شما متوجه خواهید شد که فلاش در طول روز، در سایه، و در داخل خانه چطور کار می کند، و اثرات دیگری که ممکن است بر تصاویر شما داشته باشد را کشف خواهید کرد.

هدف:

داشتن یک فلاش، ابزار خوبی در عکاسی است. می تواند به شما کمک کند درهای خلاقیت و فرصت را باز کنید. و آزادی بیشتری برای عکاسی در تمام نقاط در طول روز به شما خواهد داد.

شما همیشه نیاز ندارید که با یک فلاش عکس بگیرید، اما سعی کنید کار با آن را به بهترین شکل یاد بگیرید، آن وقت می توانید در شرایط خاص (یا در تمام شرایط) از آن استفاده کنید.

یک آلبوم عکس تشکیل دهید

دنیای امروز (غالبا) دیجیتال است. در عکاسی، ما ۹۹% از تلاش خود را صرف به اشتراک گذاری آنلاین عکس های خود می کنیم. خیلی به ندرت کارهای خود را چاپ می کنیم، آنها را مرتب و ویرایش می کنیم، و با عکاسی خود اشیاء فیزیکی ایجاد می کنیم.

یک آلبوم ارزان قیمت از یک فروشگاه یا به صورت آنلاین بخرید. تعدادی از عکس هایتان را در سایز کوچک ۶×۴ چاپ کنید. سپس یک آلبوم عکس بسازید.

این کار را با همسر، فرزندان، یا دوستان خود انجام دهید. یک موضوع، مفهوم، یا یک داستان بسازید. خوش بگذرانید. عکس های چاپ شده ۶×۴ را روی کف زمین پخش کنید، و کشف کنید که چطور می خواهید عکس ها را در آلبوم خود جفت کنید، یا با چه ترتیب و روندی آنها را قرار دهید.

خوش بگذرد.

هدف:

رسیدگی به عکس های چاپ شده فیزیکی تجربه ای متفاوت از تنها نگاه کردن به آنها بر روی کامپیوتر یا گوشیتان است. فیزیکی بودن عکاسی، بُعد دیگری برای ما اضافه می کند تا خلاق تر شویم، تا ارتباطات تصادفی و غیر منتظره بیشتری پیدا کنیم، و بیشتر با دیگران تعامل داشته باشیم.

ساخت یک آلبوم عکس فعالیت جمعی خوبی است، کاری که خانواده ها در گذشته زیاد انجام می دادند. ساخت آلبوم عکس می تواند به ما کمک کند تا دوباره خودمان را به گذشته متصل کنیم، اما در عین حال اسناد فیزیکی ایجاد کنیم که برای آینده محفوظ خواهند ماند.

نمونه کارهای خود را چاپ کنید

بسیاری از ما نمونه کارهایمان را به صورت آنلاین داریم. تعداد کمی از ما آنها را چاپ کرده ایم.

به کل مجموعه تصاویر خود نگاه کنید، و از خودتان بپرسید: کدام یک از این ۱۰ عکس نشان می دهند که من به عنوان یک عکاس چه کسی هستم؟

سپس آن عکس ها را در هر سایزی که دوست دارید چاپ کنید. کشف کنید که دوست دارید عکس ها با چه ترتیبی باشند؟ سپس آنها را همه جا همراه خود ببرید، و با دوستانتان به اشتراک بگذارید. از آنها بخواهید که عکس های شما را مطابق احساسات و هیجانات خود مرتب کنند.

یاد بگیرید که عکس های خود را به صورت چاپ شده به دیگران نشان دهید، نه فقط بر روی گوشی یا کامپیوتر. ببینید افراد چگونه به طور متفاوت نسبت به عکس های شما واکنش نشان می دهند، و ببینید این کار برای شما به عنوان یک عکاس چه حس متفاوتی دارد.

هدف:

عکس ها تا وقتی که چاپ نشوند، وجود ندارند. وقتی عکس ها به صورت فیزیکی وجود داشته باشند، ما به عنوان انسان ارتباط عمیق تری با آنها برقرار می کنیم. وقتی بتوانیم یک عکس یا یک خاطره را در دست هایمان نگه داریم، واقعی تر به نظر می رسد. بیشتر آن را درک کرده، و احساس ارتباط بیشتری با آن می کنیم.

من اگر عکس هایم را چاپ نکنم، یک حس آزار دهنده ناقص بودن پیدا می کنم. من عکس هایم را بر روی کامپیوتر تحسین می کنم، اما وقتی چاپ شده باشند عاشق شان می شوم.

این تمرین همچنین فرصت خوبی برای ارزیابی مجدد کل کارتان به شما خواهد داد و می توانید از خودتان بپرسید: چه عکس هایی واقعا نشان می دهند که من چه کسی هستم؟

هر روز یک عکس هدیه بدهید (به مدت یک هفته)

من احساس می کنم بهترین هدیه ای که شما به عنوان یک عکاس می توانید به دیگران بدهید، عکس های چاپ شده است. چرا؟ چون عکس های چاپ شده پرمعنی هستند، جابجا کردن آنها آسان، و چاپ کردن آنها نسبتا ارزان است.

به عنوان یک تکلیف، تعدادی از عکس های خود را چاپ کنید، و به مدت یک هفته، هر روز حداقل یک عکس چاپ شده را هدیه دهید (به یک غریبه، دوست، باریستا[۱]، اعضای خانواده، و غیره). ببینید که این کار چه تاثیری بر روی آنها، و بر خود شما دارد.

هدف:

عکس ها برای به اشتراک گذاشتن لحظات، هنر، و تاریخ هستند. با هدیه دادن عکس هایتان، کمی از روح خود را به اشتراک بگذارید. ممکن است متوجه شوید که بخشیدن عکس هایتان به طور رایگان پرمعنی تر از فروختن آنهاست.

یک وبلاگ عکاسی شخصی برای خودتان بسازید، و تا ۳۰ روز به طور مداوم وبلاگ خود را به روزرسانی کنید

من طرفدار «شبکه های اجتماعی» مرسوم نیستم – چون کنترلی بر آنها ندارید. شما برده این پلتفرم ها هستید، و به اندازه کافی مالکیت و فرصت خلاقانه ندارید.

زمانی که شما وبلاگ خود را می سازید، انعطاف پذیری بیشتری دارید. می توانید عکس ها، متن، و ایده های خود را در قالب های مختلف منتشر کنید. اگر صاحب یک پلتفرم وبلاگ نویسی باشید (من wordpress.org را توصیه می کنم)، آن وقت واقعا مالک مطالب خود هستید.

وبلاگ ها عالی اند چون اسناد تاریخی از گذشته ما هستند. وبلاگ نویسی سخت تر از به اشتراک گذاری عکس ها در رسانه های اجتماعی است، اما فی نفسه معنی دارتر است.

علاوه بر این، اگر شما یک وبلاگ داشته باشید، راحت تر توسط گوگل شاخص می شود. و هر کسی که یک مرورگر وب داشته باشد، می تواند به کارهای شما دسترسی پیدا کند، به جای این که فقط افرادی که در یک پلتفرم شبکه اجتماعی خاص هستند بتوانند عکس های شما را ببینند.

تکلیف شما این است که وبلاگ شخصی خود را راه اندازی کرده و دقیقا به مدت ۳۰ روز به طور مداوم وبلاگ خود را به روز کنید. مطالب وبلاگ شما می تواند در مورد هر چیزی باشد. می توانید هر روز تنها یک عکس آپلود کنید، عکس هایی را آپلود کنید که الهام بخش شما هستند، یا برخی از داستان های شخصی پشت تصاویر مورد علاقه خود را به اشتراک بگذارید. این کار را خیلی جدی نگیرید، اما به مدت یک ماه ثابت آن را انجام دهید.

هدف:

با ایجاد یک وبلاگ، شما مالکیت بیشتری بر عکاسی، خلاقیت، و کار خود بر روی اینترنت به دست می آورید. اگر شما برده یک پلتفرم شبکه اجتماعی باشید، تاثیر شما بسیار محدود می شود و راه های مختلف زیادی برای نشان دادن خلاقانه خودتان ندارید.

من وبلاگ ها را به عنوان آینده عکاسی می بینم – از قافله عقب نمانید.

لیستی از سوژه های عکاسی که دوست ندارید از آنها عکس بگیرید بنویسید

از کجا می فهمید که «سبک» شما در عکاسی چیست؟ برای من، این است که بدانم از چه چیزی دوست ندارم عکاسی کنم.

برای این تمرین، کشف کنید که چه ژانرهای عکاسی را دوست ندارید. آنها را بنویسید، و به سادگی از گرفتن آن عکس ها خودداری کنید.

سپس، با استفاده از روند حذف، کشف کنید که چه نوع عکاسی هستید (بر اساس چیزهایی که دوست ندارید از آنها عکس بگیرید).

اکثر افرادی که من می شناسم که به عکاسی خیابانی علاقه مند هستند، دوست ندارند از غروب خورشید و مناظر عکس بگیرند. افرادی که من می شناسم که دوست دارند از گل ها عکس بگیرند، دوست ندارند از مردم عکس بگیرند. عکاسانی که دوست دارند به صورت تک رنگ عکاسی کنند، به طور کلی عکاسی رنگی را دوست ندارند (و بالعکس).

هدف:

از طریق روند حذف کردن، کشف کنید که چه کسی هستید. با سبک عکاسی خود نیز به همین شیوه رفتار کنید.

از چه چیزی دوست ندارید عکس بگیرید؟ از آن عکس نگیرید – از نقطه مقابل آن عکس بگیرید.

به مدت یک هفته عمدا سعی کنید عکس های بد بگیرید

یکی از بزرگترین موانع در عکاسی ما این است که همیشه سعی می کنیم عکس های واقعا خوب بگیریم. اما به ندرت پیش می آید که عکس های خوب بگیریم.

بنابراین، این طرز فکر را وارونه کنید: سعی کنید به مدت یک هفته عمدا «عکس های به درد نخور» بگیرید. از شر افکاری مانند ترکیب بندی، کادربندی، و نورپردازی خوب خلاص شوید. تنها از هر چیزی که به نظرتان جالب است، عکس های بد بگیرید.

از قلب، روح و غرایز خود پیروی کنید. فقط کلیک کنید. بیش از حد فکر نکنید.

سپس بعد از یک هفته، ببینید آیا در عکاسی خود احساس رها تری می کنید، و خلاقیت کمتر به «بن بست» رسیده؟ آیا کمتر خودتان را جدی می گیرید؟ آیا بیشتر به شما خوش می گذرد؟

هدف:

کمال گرایی ما را نابود می کند. به دنبال ایجاد عکس های «خوب» باشید. و به منظور انجام این کار به خودتان اجازه دهید که عکس های بد بگیرید.

وب سایت نمونه کارهای شخصی خودتان را راه اندازی کنید

اگر می خواهید در مورد عکاسی خود جدی تر باشید (و شما را بیشتر جدی بگیرند)، یک وب سایت نمونه کارهای عکاسی بسازید. آدرس این وب سایت می تواند FirstnameLastnamePhoto.com (یا بهتر از آن، FirstnameLastname.com) باشد.

وب سایت عکاسی شخصی خود را بسازید، و ۳ تا از بهترین پروژه های خود را در آن قرار دهید (هر پروژه را به ۱۰ مورد از بهترین عکس های خود محدود کنید). به این ترتیب، قادر خواهید بود بیشتر در مورد پروژه های بلند مدت فکر کنید، به جای این که تنها با آپلود یک عکس (تصادفی) در هر روز، در جنون شبکه های اجتماعی گرفتار شوید.

هدف:

هنگامی که از دنیا می روید، چه نوع مجموعه کاری می خواهید از خود به جای بگذارید؟ آیا واقعا فکر می کنید که پروفایل شبکه های اجتماعی شما بعد از این که خدایی نکرده فوت کردید وجود خواهد داشت؟ آیا کسی دیگر به آنها نگاه خواهد کرد؟

داشتن یک وب سایت (به جای تنها داشتن شبکه های اجتماعی) بهتر است، اما بهترین حالت نیست.

تصمیم بگیرید یک یا چند مجموعه کار ایجاد کنید، و سپس آنها را به صورت کتاب منتشر کنید.

در یک کارگاه عکاسی شرکت کنید

من فکر می کنم کارگاه های عکاسی عالی اند، چون یک «میانبر» در یادگیری و آموزش شما هستند.

در یک کارگاه، اغلب در عرض چند روز یا یک هفته، شما یک منبع اطلاعات گلچین شده از مربی خود به دست می آورید.

من شخصا فکر می کنم که کارگاه های عکاسی خیلی بیشتر از آموزشگاه های عکاسی «ارزش پول خرج کردن» دارند. و همچنین بسیار کوتاه تر، متمرکزتر، و عملی تر هستند.

یک کارگاه عکاسی در زمینه موضوعی که به آن علاقه دارید پیدا کنید. من می دانم که شما پولتان را بر روی آموزش خود سرمایه گذاری می کنید، که همیشه یکی از بهترین سرمایه گذاری ها برای پولتان است.

هدف:

اگر آموزش عملی در زمینه عکاسی می خواهید، یا هر گونه سوالی دارید، در یک یا دو کارگاه عکاسی شرکت کنید.

به مدت یک روز تنها از حرکات دست عکس بگیرید

من فکر می کنم که عکس های خوب معمولا دو چیز دارند: ۱) ترکیب بندی خوب و ۲) احساسات خوب.

همه ما می دانیم چطور ترکیب بندی های بهتر ایجاد کنیم. اما تعداد کمی از ما می دانیم چطور احساسات را ثبت کنیم.

یک راه عملی برای ثبت بهتر احساسات، ثبت حرکات دست ها و زبان بدن سوژه است.

بنابراین یک روز کامل، هیچ کاری جز عکاسی از حرکات دست جالب افراد انجام ندهید. پس از آن، به عکس های خود (با حرکات دست آنها) نگاه کنید، و ژست دست ها را تقلید کنید. این کار به شما کمک خواهد کرد تا به لحاظ عاطفی با سوژه های خود ارتباط برقرار کرده و با آنها همدل شوید.

هدف:

عکس های افرادی که تنها راه می روند (و هیچ کاری با دست هایشان انجام نمی دهند) معمولا کسل کننده است. حرکات دست بسیار پویاتر، جالب تر، و احساسی تر هستند.

بخش زیادی از برقراری ارتباط مبنی بر زبان بدن و حرکت دست است. عکس ها صامت هستند و حرفی نمی زنند. اما حرکات دست ها حرف می زنند.

نتیجه گیری

امیدواریم که این ۳۷ تمرین عکاسی به الهام بخشیدن و پیشرفت عکاسی شما کمک کنند. با انگیزه ماندن در عکاسی سخت است، اما بدانید که عکاسی یک مسابقه نیست. عکاسی یک سفر شخصی برای خودتان است. شما باید وقت بگذارید، از روند کار لذت ببرید، و از طریق عکاسی خود معنا پیدا کنید.

هیچ وقت با هیچ عکاس دیگری رقابت نکنید. خودتان را بر اساس تعداد دنبال کنندگان/ لایک هایی که در شبکه های اجتماعی دارید، با عکاسان دیگر مقایسه نکنید.

تنها پیشرفت خود در عکاسی را با استانداردهای خود، و با قلب خودتان بسنجید.

بدانید که کم شدن انگیزه در عکاسی طبیعی و بخشی از بازی است. چیزی که بیشتر از همه مهم است این است که چگونه می خواهید بر این بن بست ها و موانع روانی در عکاسی خود غلبه کنید. آیا می خواهید به آنها اجازه دهید شما را تشویق کنند که سخت تر تلاش کنید؟ یا می خواهید به کلی عکاسی را رها کنید و تسلیم شوید؟

هدف، سرسختی و ماندن در بازی عکاسی است. لنزکی ها هیچ وقت تسلیم نشوید. بیایید همه با هم برای مدت طولانی به عکاسی بچسبیم.

نویسنده: اریک کیم (Eric Kim)

منبع

برگرفته از: petapixel