وقتی مردم از من می پرسند آیا سوژه مورد علاقه ای برای عکاسی دارم، اغلب از پاسخ من شگفت زده می شوند. می دانید، من واقعا از عکاسی انتزاعی یا آبستره (abstract) از محیط های شهری لذت می برم، و بیش از هر چیزی، عاشق عکاسی از بتن هستم. بله، درست است! بتن ساده و قدیمی.

تمام این کار را با یک چراغ قوه انجام دادی؟ پس چرا خودت در عکس نیفتادی؟ چطور اینکار را کردی؟ این ها سوالاتی هستند که در یک نمایشگاه عکاسی اخیر با من مطرح شد. بازخوردی که گرفتم بسیار مثبت بود و یکی از عکس های نقاشی با نورم بیشترین فروش را داشت. با نقاشی با نور کردن جهان، منظره تاریکخانه شما می شود. شما دقیقا مشخص می کنید می خواهید چه چیزی روشن شود و چه افکت های نوری ای اضافه کنید. تنها محدودیت خلاقیت تان است. حتی صحنه هایی که قبلا بار ها عکاسی شده اند، می توانند به شکل کاملا جدیدی به تصویر کشیده شوند. در این شماره از «نگاه عکاس» لنزک، از شما عزیزان برای تماشای شماری از مناظر نقاشی با نور شده جیمز میلز (James Mills) و مطالعه توضیحات بیشتر از وی دعوت می کنیم.

نسبت طلایی (golden ratio)، یکی از تکنیک های ترکیب بندی است که هنرمندان از دیرباز برای خلق آثار چشم نواز (از نظر زیبایی شناسی) از آن به عنوان راهنما استفاده کرده اند – به زبان ساده این روش چیزی شبیه یک نسخه کمی پیچیده تر از قانون یک سوم است. اگر نگاهی به آثار عکاس بزرگ انسل آدامز (Ansel Adams) بیندازید، شاید متوجه نسبت طلایی در آن ها بشوید. عکاس الیوت مک گوکن (Elliot McGucken) وقتی متوجه نسبت طلایی در عکس های انسل آدامز می شود، خطوط مارپیچ طلایی را روی آن ها می گذارد تا حضور نسبت طلایی را در آثار این هنرمند به وضوح نشان دهد.

فلیکس هرناندز (Felix Hernandez) نام عکاسی است که از تکنیک منحصر به فرد و جالب خود، انتخاب زیرکانه وسایل و زوایای دقیق دوربین برای خلق صحنه های واقعی از اسباب بازی ها و مدل های مقیاس مینیاتوری استفاده می کند. در این مطلب لنزک، شاهد یکی از آخرین پروژه های عکاسی مینیاتوری هرناندز – عکس هایی دیدنی از یک ماشین آئودی که تشخیص واقعی نبودنش کار دشواری است – و پشت صحنه هایی از این پروژه و کار های پیشین این هنرمند خواهید بود.

وقتی من برای عکاسی بیرون می روم، چه عکاسی هوایی و چه شاخه های دیگر عکاسی، همیشه می توانم تصویر را در ذهنم ببینم قبل از این که آن را ثبت کنم. وقتی عکس می گیرم بیشترین تلاشم را برای رسیدن به همان عکس بر روی دوربین می کنم، و می دانم که این عکس برای من معنا خواهد داشت. گاهی اوقات من ۳۰ دقیقه صرف عکاسی، یا گاهی اوقات چندین ساعت را صرف انتظار برای یک لحظه مناسب یا نور مناسب می کنم تا عکسی را که می خواهم بگیرم. در این مطلب لنزک من برخی از عکس های هوایی ام که با دِرون گرفته ام و روند ایجاد آنها، از فکر و ایده تا عکاسی و ویرایش، را توضیح می دهم.