بررسی رابطه، تضاد و گفت‌وگوی تصویرها. در هنرهای تجسمی و به‌ویژه عکاسی، ترکیب و هم‌نشینی تصویرها ابزاری برای خلق معنا، تأکید بر تضاد یا بیان مفاهیم فلسفی و احساسی است. دو مفهوم «دیپتیک» (Diptych) و «جاکستا‌پوزیشن» (Juxtaposition) از جمله روش‌های بنیادین برای ایجاد چنین گفت‌وگویی در بستر تصویر هستند. این مفاهیم ریشه در سنت‌های کهن نقاشی مذهبی دارند و در عکاسی معاصر به ابزاری مفهومی برای روایت و اندیشه تبدیل شده‌اند.

ابتدا به تعریف نقطه عطف در ریاضی و جامعه شناسی می پردازیم. به طور خلاصه نقطه عطف به نقطه، نکته یا زمانی می گویند که یک تغییر یا پیچش اتفاق می افتد. مثلا یک تیله روی زمین در حال غل خوردن است و بعد از برخورد با یک سنگریزه مسیرش عوض می شود. آن سنگ نقطه عطف آن تیله است. یا یک انقلاب نقطه عطف یک ملت است و… در هنر عکاسی هم کمابیش با همین مفهوم روبرو هستیم. در ادامه مثال هایی می بینیم که نشان می دهند نقطه عطف چگونه با ظرافت به عکس ها معنا و جذابیت می بخشد.

در این مطلب یاد می گیریم که برای نقد عکس چه گام ها و مراحلی را باید طی کرد تا یک عکس را به طور موفق نقد کنیم. در نقد عکس اولین قدم این است که از خودمان بپرسیم: چه می‌بینیم؟ مرحله ای که به آن توصیف می گوییم. مراحل بعدی: تفسیر، ارزیابی و نظریه پردازی هستند که هر یک را در این مقاله کوتاه لنزک، که از کتاب نقد عکس نوشته تری برت برگرفته شده، توضیح می دهیم.