آموزش عکاسی پرتره: نکاتی برای ثبت درست پرتره ها در داخل دوربین

ثبت درست پرتره ها در داخل دوربین مهارتی است که هر عکاس پرتره باید تلاش کند تا یاد بگیرد. این کار باعث صرفه جویی در وقت شما هنگام پس پردازش شده و عکاسی شما را در تمام مراحل بهبود خواهد بخشید. این بدین معنی نیست که شما نباید تصاویر خود را ویرایش کنید، و یا این که فتوشاپ تقلب است. اما با صرف وقت و تلاش بیشتر در مرحله عکاسی، پس پردازش کمتری نیاز خواهد بود. نکات این آموزش عکاسی پرتره شما را در انتخاب تنظیمات دوربین، نورپردازی، نوردهی و چند مورد تکنیکی عکاسی دیگر برای ثبت صحیح عکس های پرتره راهنمایی می کنند.

همچنین اگر تکنیک های پس پردازش خاصی در ذهن داشته باشید، این کار خوب است. اگر بتوانید الزامات این تکنیک را ثبت کنید (به عبارت دیگر، اگر بتوانید تصویر را در داخل دوربین درست به دست آورید)، آن وقت کل فرآیند آسان تر خواهد شد.

صرف تلاش بیشتر در مرحله ثبت، به شما کمک خواهد کرد تا بهترین نتایج ممکن را مستقیما از داخل دوربین به دست آورید. اگر پرتره های زیادی می گیرید، این کار باعث خواهد شد تا در ساعت ها وقت شما در مرحله پس پردازش صرفه جویی شود.

در این مقاله یک سری نکته ارائه شده است تا به شما کمک کند تصاویر پرتره بهتری در مرحله ثبت ایجاد کنید. قابل ذکر است که نکات مطرح شده در اینجا صرفا مربوط به جنبه تکنیکی عکاسی هستند. موارد سلیقه ای مانند ترکیب بندی، ژست دهی، حالت، و غیره در اینجا مورد بحث قرار نمی گیرند.

همچنین، موارد ذکر شده در اینجا الزاما یک قانون نیستند. حتی شک دارم که بتوان به آنها دستورالعمل گفت. اگر شما در اینجا چیزی را امتحان کردید که نتایج دلخواهتان را به شما نداد، فقط بدین معنی است که این ابزار اشتباهی برای کار شماست. در آن صورت، کار دیگری انجام دهید.

دیافراگم

یکی از ساده ترین کارهایی که می توانید برای ثبت درست پرتره های خود در داخل دوربین انجام دهید این است که وضوح یا شارپنس را در اولویت قرار دهید. یکی از ساده ترین راه های انجام این کار، انتخاب دیافراگم مناسب است.

عکاسی با دیافراگم کاملا باز در شرایط کم نور می تواند عالی باشد، و همچنین می تواند عمق میدان کم خوبی برای اهداف زیبایی شناسی ارائه دهد. این امر در صورت به دست آوردن فوکوس درست محقق خواهد شد. سطح کانونی لنزی با دیافراگم باز (f/1.8، f1/4، و غیره) بسیار بسیار باریک است، که باعث می شود به راحتی فوکوس بر روی چشم های سوژه خود را از دست بدهید.

سمت چپ: این تصویر با دیافراگم f/4 گرفته شده، و عمق میدان کمی دارد. دوربین Canon 5D Mark III، لنز ماکرو Canon EF 50mm f/2.5، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه، دیافراگم f/4، ایزو ۱۰۰

سمت راست: این تصویر با دیافراگم f/14 گرفته شده، و از جلو تا عقب واضح و شارپ است. دوربین Canon 5D Mark III، لنز Canon EF 16-35mm f/4L IS USM، فاصله کانونی ۳۵mm، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه، دیافراگم f/14، ایزو ۱۰۰

یک راه خوب برای غلبه بر این مشکل، انتخاب یک دیافراگم کوچکتر است. با انتخاب دیافراگمی در حدود f/5.6 یا f/8، حصول اطمینان از این که فوکوس جایی است که شما می خواهید، بسیار آسان تر می شود. هنگامی که کار را شروع می کنید، این نکته می تواند فرق بین چند تصویر شارپ شانسی (یا حتی هیچ تصویر شارپی) ، و یک کارت حافظه پر از آنها باشد.

باز هم تکرار می کنم، این یک قانون نیست، و عکاسی با دیافراگم کاملا باز سرگرم کننده است و مزایای خاص خودش را دارد. اما این بدین معنی نیست که شما همیشه باید با دیافراگم کاملا باز عکس بگیرید.

به دست گرفتن کنترل نور

شما احتمالا جمله «عکاسی نور است» را شنیده اید. این جمله همه جا هست، اما هر چقدر هم که تکرار شود باز کم است. اگر می خواهید عکس های بهتری ثبت کنید، باید یاد بگیرید که کنترل نور را به دست بگیرید. این مسئله به خصوص برای پرتره ها مهم است.

نور طبیعی

در مورد نور طبیعی، شما باید یاد بگیرید که چطور نوری را پیدا کنید که کیفیت آن به بهترین وجه برای پرتره ای که می خواهید بگیرید، مناسب باشد.

در اکثر موارد، شما باید از عکاسی در نور خورشید نیمروز اجتناب کنید. در عوض، یاد بگیرید که نور نرم را پیدا کنید. این نور می تواند یک ناحیه سایه دار باشد، می تواند نور پنجره باشد، یا می تواند روشنایی (نورپردازی) درب گاراژ باشد.

گشتن به دنبال موقعیت هایی مانند این روز ابری، که در آن نور برای پرتره جذاب تر است، یک مهارت کلیدی است که باید یاد بگیرید. دوربین Canon 5D Mark III، لنز Canon EF 85mm f/1.8، فاصله کانونی ۸۵mm، سرعت شاتر ۱/۳۲۰ ثانیه، دیافراگم f/1.8، ایزو ۲۰۰

نورپردازی استودیویی

در استودیو، همه چیز تا حدودی راحت تر خواهد بود.

بالاخره، یک استودیو از ابتدا باید طوری طراحی شود که بتوانید نور را به دلخواه خود تغییر دهید. از تعدیل کننده های مناسب استفاده کنید، برخی از الگوهای نورپردازی اصلی را یاد بگیرید، و در صورت امکان از نورهای مدلینگ استفاده کنید. همه اینها به دست گرفتن کنترل نورپردازی در پرتره هایتان را برای شما آسان تر خواهند کرد.

کنترل نورپردازی استودیویی بسیار آسان تر است، چون شما اختیار همه چیز را در دست دارید، اما گزینه های زیادی برای انتخاب وجود دارد. دوربین Canon 5D Mark III، لنز Canon EF 16-35mm f/4L IS USM، فاصله کانونی ۳۵mm، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه، دیافراگم f/14، ایزو ۱۰۰

نور جذاب

نکته دیگری که هنگام ثبت درست پرتره هایتان در داخل دوربین در مورد نور مهم است، این است که آیا نور جذاب است یا نه. اگرچه این مسئله کاملا سلیقه ای است، اما چند نکته وجود دارد که به شما کمک می کند تا نور جذاب تری به دست آورید.

نور از بالا

در اغلب شرایط طبیعی، نور از بالا به ما انسان ها می تابد. ما به طور کلی افراد دیگر را این گونه می بینیم. نورپردازی سوژه از زوایای دیگر به سایه های عجیبی منجر خواهد شد که برای بیننده شما مناسب به نظر نمی رسند.

نورپردازی از بالا تضمین خواهد کرد که نورپردازی استودیویی شما طبیعی تر به نظر برسد. همچنین، نزدیک تر کردن منبع نور به سوژه باعث می شود که نور نرم شده، و در نتیجه جذاب تر شود.

نور نرم

همانطور که اشاره شد، استفاده از یک منبع نور نرم به شما کمک خواهد کرد تا نتایج جذاب تری به دست آورید. این کار کنتراست کلی را در تصاویر شما کاهش داده، و به کاهش نمود بافت پوست در پرتره های شما کمک می کند. همچنین انتقال از سایه ها به هایلایت ها را نیز نرم تر خواهد کرد.

استفاده از نرم ترین منبع نور ممکن، کنتراست را کاهش داده و نور جذاب تری برای سوژه های شما فراهم می کند. دوربین Canon 5D Mark III، لنز Canon EF 16-35mm f/4L IS USM، فاصله کانونی ۳۵mm، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۱۰۰

انتخاب لنز

انتخاب یک فاصله کانونی مناسب برای عکاسی پرتره نکته مهم دیگری است که به شما کمک خواهد کرد تا پرتره های خود را در داخل دوربین درست به دست آورید.

فاصله کانونی که انتخاب می کنید مشخص خواهد کرد که تصاویر شما چگونه دچار اعوجاج شوند. در دو انتهای این فاصله، لنزهای واید و تله بلند باعث ایجاد اعوجاج قابل توجهی در تصاویر شما می شوند. برای اجتناب از این مشکل، بهتر است که پرتره های خود را در فواصل کانونی بین ۵۰mm و ۱۳۵mm بگیرید. به عنوان یک راهنمای کلی، شما با انتخاب یک فاصله کانونی در این محدوده دچار اشتباه نخواهید شد.

سمت چپ: با یک فاصله کانونی ۳۵mm (از نزدیک گرفته شده)، شما باید بتوانید اعوجاج ایجاد شده توسط لنز واید را در چهره سوژه ببینید. دوربین ۵D Mark III، لنز Canon EF 16-35mm f/4L IS USM، فاصله کانونی ۳۵mm، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه، دیافراگم f/8، ایزو ۲۰۰

سمت راست: یک فاصله کانونی ۵۰mm انتخاب امن تری برای پرتره هاست و به آنچه که چشم انسان می بیند نزدیک است. دوربین Canon 5D Mark III، لنز ماکرو Canon EF 50mm f/2.5، فاصله کانونی ۵۰mm، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۱۰۰

یک بار دیگر می گویم، این یک قانون نیست. نمونه پرتره های شگفت انگیزی وجود دارد که در فواصل کانونی بسیار باز گرفته می شوند، درست همانطور که نمونه پرتره های زیادی با فواصل کانونی بسیار طولانی تر گرفته می شوند. اگر شما فکر می کنید که یک فاصله کانونی بسیار باز یا بسیار بسته برای پرتره شما مناسب است، آن را امتحان کنید.

اگرچه شما در صورت تمایل می توانید از منتهای فواصل کانونی (مانند ۱۶mm، که در عکس بالا به کار رفته است) استفاده کنید، اما معمولا در اکثر موارد بهتر است که به همان فواصل کانونی مرسوم تر بچسبید. دوربین Canon 5D Mark III، لنز Canon EF 16-35mm f/4L IS USM، فاصله کانونی ۱۶mm، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۱۰۰

زاویه عکاسی و نقطه دید

نقطه دید شما به عنوان عکاس تاثیر زیادی بر تصاویر پرتره شما دارد، و چند کار هست که می توانید انجام دهید یا از آنها اجتناب کنید تا پرتره های بهتری به دست آورید.

در اکثر موارد، سعی کنید لنز خود را هم سطح با چشم های سوژه خود یا زیر سطح آنها قرار دهید. عکاسی از بالا و رو به پایین باعث می شود که سوژه شما آسیب پذیر و ضعیف به نظر برسد.

(من در این مورد تعصب دارم. من واقعا دوست ندارم از بالا عکس بگیرم، اما این هنوز هم یک قانون نیست.)

برای گرفتن پرتره های قوی تر، سعی کنید از این کار اجتناب کنید.

اعوجاج

درست مانند وقتی که از ساختمان ها عکس می گیرید، هم سطح نبودن دوربین با زمین می تواند باعث ایجاد اعوجاج در تصاویر شما شود.

خطوط عمودی همگرا در یک سوژه انسانی حتی از ساختمان ها هم عجیب تر به نظر می رسند. اگر از بالا از سوژه خود عکس بگیرید، این می تواند باعث اعوجاج ویژگی های صورت شود. اگر از پایین عکس بگیرید، می تواند باعث اعوجاج پاها، بازوها، و نیم تنه شود که برای بیننده شما خوب به نظر نخواهد رسید.

برخی از این معضلات را می توان با انتخاب یک فاصله کانونی طولانی تر یا فاصله گرفتن از سوژه کاهش داد، اما به طور کامل از اعوجاج جلوگیری نمی کند. برای اجتناب از ایجاد هرگونه اعوجاج در پرتره های کلوزآپ، از سطح چشم یا زیر سطح چشم عکس بگیرید. برای اجتناب از آن در پرتره های نیم قد تا تمام قد، از سطح کمر سوژه خود عکس بگیرید.

نوردهی

نوردهی یک موضوع سلیقه ای دیگر است. اغلب هیچ نوردهی درست یا غلطی وجود ندارد، اما اگر کار خود را با پرتره ها آغاز کرده اید، چند نکته وجود دارد که در این مسیر به شما کمک خواهند کرد.

برای اطمینان از این که تمام جزئیات را در تصاویر خود حفظ می کنید، عکس های آزمایشی بگیرید و همانطور که صحنه خود را می سازید هیستوگرام را نگاه کنید. در اینجا، برآمدگی نمودار در سمت چپ، پس زمینه است، و بقیه تُن ها به خوبی در دو طرف هیستوگرام قرار می گیرند، که نشان دهنده کنتراست نسبتا کم است.

پرتره ها می توانند کنتراست زیادی داشته باشند. فقط سوژه ای با رنگ موی روشن را تصور کنید که یک لباس مشکی پوشیده است. برای به دست آوردن بهترین نتیجه، باید مطمئن شوید که نوردهی جزئیات را هر دو انتهای هیستوگرام حفظ می کند.

ابزارهایی مانند نورسنج و ColorChecker Passport که در بالا نشان داده شده اند، تقریبا همیشه نوردهی ها و رنگ های دقیقی به شما می دهند.

برای اطمینان از این که تمام جزئیات را در تصاویر خود حفظ کرده اید، می توانید به نمودار هیستوگرام در پشت دوربین خود مراجعه کنید. یک راه ساده برای استفاده از آن این است که مطمئن شوید اطلاعات نشان داده شده توسط هیستوگرام از دو سمت چپ یا راست نمودار رد نشوند.

اگر هیستوگرام از سمت راست خارج شود، تصویر شما زیاد نوردهی خواهد شد و جزئیات را در هایلایت های تصویر خود از دست می دهید. اگر هیستوگرام از سمت چپ خارج شود، تصویر شما کم نوردهی خواهد شد و جزئیات را در سایه ها از دست می دهید.

بیشتر بیاموزید: آموزش خواندن و تفسیر هیستوگرام (شامل نکات بالا)

دستکاری نوردهی

گاهی اوقات، شما نمی توانید تمام جزئیات را در یک صحنه خاص حفظ کنید، چون کنتراست خیلی زیاد خواهد بود. برای این که جزئیات را در سایه ها و هایلایت ها حفظ کنید، باید صحنه را دستکاری کنید. راه های زیادی برای انجام این کار وجود دارد.

شما می توانید از یک رفلکتور برای بازتاب نور بر روی قسمت هایی از صحنه که خیلی تاریک هستند استفاده کرده، و در نتیجه کنتراست کلی صحنه را کاهش دهید. می توانید همین کار را با فلاش به عنوان نور پرکننده نیز انجام دهید.

استفاده از یک رفلکتور راهی عالی برای کنترل کنتراست در تصاویر شماست. در اینجا، یک تکه پلی استایرن (یونولیت) از یک بسته بندی این کار را برای ما انجام داد و هیچ هزینه ای نداشت.

همچنین می توانید از یک دیفیوزر در مقابل منبع نور اصلی خود برای نرم کردن نور و کاهش کنتراست کلی در کادر استفاده کنید. این کار هم برای نور طبیعی و هم استروب های استودیویی جواب می دهد.

البته، در استودیو شما همیشه می توانید از یک تعدیل کننده بزرگتر استفاده کنید، یا منبع نور خود را به سوژه نزدیکتر کنید. هر دو مورد اثر نرم کردن نور و کاهش کنتراست کلی در صحنه شما را دارند.

برای نرم کردن نور خود، از تعدیل کننده های بزرگتر استفاده کنید یا آنها را به سوژه نزدیکتر کنید. همچنین، همانطور که در تصویر بالا نشان داده شده است، می توانید هر دو کار را انجام دهید و یک رفلکتور اضافه کنید.

اگر در کار عکاسی پرتره تازه کار هستید اما با سایر جنبه های عکاسی آشنایی دارید، می توانید این کار را مشابه با استفاده از فیلترهای ND تدریجی در مناظر در نظر بگیرید.

با قرار دادن یک فیلتر ND تدریجی در مقابل لنز، (معمولا) زمان نوردهی مورد نیاز برای یک بخش از تصویر (معمولا آسمان) را افزایش می دهید، به طوری که مقدار آن به زمان نوردهی پیش زمینه نزدیکتر می شود، و با وجود استاپ های زیادی که فیلتر ارائه می دهد، کنتراست را در تصویر کاهش می دهد.

شما می توانید این ابزارها را برای پرتره ها نیز به همین صورت در نظر بگیرید، تنها با این تفاوت که آنها به جای این که روی لنز قرار بگیرند و نوردهی نهایی را دستکاری کنند، نور واقعی صحنه مقابل شما را دستکاری می کنند.

پایان

من احساس می کنم باید مجددا تاکید کنم که این مقاله به هیچ وجه ضد پس پردازش نیست. انجام کاری که می توانید در مرحله ثبت انجام دهید، وابسته به مهارت های بهتر در استفاده از دوربین و به دست آوردن یک نقطه شروع بهتر است. دوربین Canon 5D Mark III، لنز Canon EF 16-35mm f/4L IS USM، فاصله کانونی ۳۵mm، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه، دیافراگم f/5.6، ایزو ۱۰۰

اگرچه این مقاله قطعا راهنمای کامل و جامعی برای تکنیک های عکاسی پرتره نیست، اما این چند نکته اساسی باید به شما کمک کند تا پرتره های خود را در داخل دوربین درست به دست آورید. اگر وقت بگذارید و مراقب انتخاب های خود در مورد تنظیمات دوربین، نورپردازی، و نوردهی باشید، کم کم متوجه می شوید که وقت کمتری را لازم است صرف پس پردازش کنید.

اگر نکته ای هست که شما برای ثبت درست پرتره های خود در داخل دوربین استفاده می کنید، لطفا آنها را در قسمت نظرات بنویسید.

نویسنده: جان مک اینتایر (John McIntire)


لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *