۵ تنظیمات دوربین که هر عکاس جدید باید بداند

اولین باری که یک دوربین را برمی دارید، می تواند بسیار گیج کننده باشد. با تمام امکانات و قابلیت های اضافی که حتی در داخل DLSR های مبتدی امروزی وجود دارد، دانستن این که از کجا باید شروع کرد بسیار دشوار است. آموزش خودتان از طریق آزمون و خطا یکی از بهترین راه های معقول برای رویارویی با دوربین و یادگیری نحوه استفاده از آن است. اما گاهی اوقات این کار خیلی زمان می برد، بنابراین اینها برخی از تنظیمات دوربینی هستند که من فکر می کنم هر عکاس وقتی دست خود را روی یک DSLR می گذارد، باید بداند.

حالت نمای زنده (Live View) پرش آینه را متوقف می کند

آن صدای «دلنشین» اطمینان بخشی که وقتی دکمه شاتر را فشار می دهید می شنوید، در واقع صدای شاتر نیست. در حقیقت، این آینه است که به بالا و پایین حرکت می کند تا سنسور را در معرض دنیای بیرون قرار دهد. اما این حرکت نسبتا تهاجمی آینه می تواند باعث ایجاد لرزش دوربین در تصاویر شما شود.

این چیزی است که ممکن است هنگام عکاسی با نوردهی طولانی متوجه شوید، اما یک راه آسان برای حل این مشکل وجود دارد. دوربین را به حالت نمای زنده یا Live View تغییر دهید، و آینه را مجبور کنید که به طور دائمی بالا برود (تا وقتی که این حالت را غیرفعال کنید)، به طوری که بتوانید تصویر را بر روی صفحه LCD ببینید. این بدین معنی است که وقتی شما در واقع دکمه را فشار می دهید، تنها خود شاتر حرکت می کند – دیگر نیازی به نگرانی در مورد حرکت آینه به بالا و پایین نیست.

ایزوی خودکار و مُد دستی به شما کمک می کنند تا یاد بگیرید

بسیاری از عکاسان به دلیل ترس از دست دادن تصاویر هنگامی که به مُد دستی تغییر حالت می دهند، از مُد خودکار استفاده می کنند. برای از بین بردن این ترس، عکاسی در مُد دستی با ایزوی خودکار (auto iso) را امتحان کنید. این بدین معنی است که دوربین هنوز هم در کنترل یکی از سه عاملی است که بر نوردهی تاثیر می گذارند (دیافراگم، سرعت شاتر، و ایزو) به طوری که می تواند تنظیمات را با ایزو مطابقت دهد. اما اکنون خودتان می توانید دیافراگم و سرعت شاتر را کنترل کنید، و آنها را تغییر دهید تا ببینید چه تاثیری بر روی عکس شما خواهند داشت.

از مُد دستی و ایزوی خودکار استفاده کنید تا با خیال راحت با سایر تنظیمات دوربین آزمایش کنید.

کم کردن سرعت شاتر یا کاهش دیافراگم لنز را امتحان کنید، با دانستن این که ایزوی خودکار به خوبی نوردهی را متعادل خواهد کرد (مگر این که شما سرعت شاتر را خیلی کم کنید). آزمایش کردن به صورت آزادانه مانند این به شما کمک خواهد کرد تا یک دانش عملی در مورد مثلث نوردهی و نحوه کار آن به دست آورید.

حالت های فوکوس خودکار ناحیه را غیر فعال کنید

اولین کاری که شما باید انجام دهید این است که هر گونه مُد فوکوس ناحیه ای یا Area (zone) Autofocus را غیر فعال کنید. در این مُدها دوربین تصمیم می گیرد که بر روی کجا فوکوس کند، در حالیکه به ندرت در نقطه ای خواهد بود که شما می خواهید. در عوض، استفاده از مُد فوکوس تک نقطه ای (Single Point AF mode) را امتحان کنید. این به شما اجازه می دهد تا دقیق باشید و مربع سیاه را در ناحیه هدف در صحنه قرار دهید.

در اینجا من از فوکوس تک نقطه ای برای به دست آوردن فوکوس در چشم استفاده کردم.

برای مثال، اگر داشتید از یک سگ عکس می گرفتید، بهتر است که بر چشم ها فوکوس کنید تا این که بر دوربین متکی باشید تا آن نقطه را برای شما پیدا کند. به احتمال زیاد، دوربین بر روی انتهای بینی سگ فوکوس خواهد کرد – که برای به دست آوردن یک عکس تاثیرگذار چندان خوب نیست.

دوربین خود را بی صدا کنید

به عنوان یک عکاس حیات وحش، یکی از چیزهای واقعا آزاردهنده ای که در هنگام پنهان شدن آرام و بی صدا در حفاظ طبیعت می توان شنید، صدای بیپ دوربین است. هر موقع که من یک دوربین جدید می گیرم، بلافاصله به سراغ منو می روم و تمام صداهای فوکوس خودکار، صداهای انتخاب منو، و هر صدای دیگری که دوربین تمایل به ایجاد آن داشته باشد را غیر فعال می کنم.

این صداها نه تنها بی فایده هستند، بلکه ممکن است حضور شما را به یک حیوان هشدار دهند! بنابراین، عکاسان حیات وحش، به این نکته توجه کنید.

به تنظیمات تراز سفیدی توجه کنید

تنظیمات تراز سفیدی یکی از تنظیماتی است که می تواند تصاویر شما را در عرض یک ثانیه به طور کلی تغییر دهد، اما اکثر افراد آن را نادیده می گیرند و بر روی حالت خودکار رها می کنند.

اگر شما با فرمت فایل JPEG عکاسی می کنید، و نه RAW، انتخاب تراز سفیدی شما در دوربین مهم است. اگر با فرمت RAW عکس می گیرید، می توانید این گزینه را بعدا در طول پس پردازش تنظیم کنید.

برای به دست آوردن رنگ مناسب، تراز سفیدی خود را تنظیم کنید.

چرا از تراز سفیدی خودکار استفاده نکنیم؟ من متوجه شده ام که تراز سفید خودکار هیچ وقت درست کار نمی کند. رنگ ها همیشه بسیار پراکنده و کسل کننده تر به نظر می رسند، در حالیکه پیش تنظیمات نور روز (daylight) یا ابری (cloudy) یک اثر فوری به عکس شما می بخشند. آن را امتحان کنید، و احتمالا متوجه خواهید شد که همه چیز واقعا بهتر می شود.

همچنین می توانید تنظیمات تراز سفیدی دستی را در نظر بگیرید (که بر حسب درجه کلوین اندازه گیری می شود)، اگر می خواهید کنترل بسیار دقیق تری نسبت به این تنظیمات داشته باشید.

بیشتر بخوانید: آموزش کامل تراز سفیدی در دوربین و با فتوشاپ

نویسنده: ویل نیکولز (Will Nicholls)