آموزش فوکوس ناحیه ای: چگونه (همیشه) عکس های خیابانی شارپ بگیریم

آیا برای ثبت عکس های خیابانی با فوکوس واضح و شارپ سخت تلاش می کنید؟ شما تنها نیستید. در عکاسی خیابانی، به دست آوردن مداوم فوکوس، به خصوص اگر فرصت نگاه کردن به منظره یاب دوربین خود را نداشته باشید، می تواند بسیار دشوار باشد. اینجاست که فوکوس ناحیه ای (Zone Focusing) به کار می آید. فوکوس ناحیه ای به شما اجازه می دهد تا فوکوس خود را از قبل تنظیم کنید: و سپس، وقتی سوژه وارد کادر می شود، چلیک – عکس را بگیرید. در این مقاله لنزک به آموزش فوکوس ناحیه ای می پردازیم که در بسیاری از ژانرهای عکاسی کاربرد دارد، اما توسط عکاسان خیابانی بیشتر به کار برده می شود.

همه عکاسان خیابانی از فوکوس ناحیه ای استفاده نمی کنند، اما آنهایی که این کار را انجام می دهند روی آن قسم می خورند. و اگرچه من هر موقع که بتوانم از فوکوس خودکار استفاده می کنم، اما من هم روی فوکوس ناحیه ای قسم می خورم.

خب، فوکوس ناحیه ای دقیقا چیست؟ چگونه کار می کند؟ و چطور می توانید روش انجام آن را برای به دست آوردن عکس های واضح و شارپ یاد بگیرید؟

تمام این سوالات در این آموزش پاسخ داده خواهد شد! بیایید شروع کنیم.

دوربین Canon 5D Mark II | فاصله کانونی ۱۷mm | دیافراگم f/11 | سرعت شاتر ۱/۳۲۰ ثانیه | ایزو ۱۸۰۰

فوکوس ناحیه ای چیست؟

فوکوس ناحیه ای یک تکنیک است که در آن شما از قبل لنز خود را به صورت دستی بر روی یک فاصله معین فوکوس کرده و دیافراگم را نیز برای به دست آوردن یک عمق میدان زیاد تنظیم می کنید. سپس، هنگامی که با یک سوژه جالب روبرو شدید، نیازی به فوکوس کردن از روی منظره یاب ندارید؛ در عوض، منتظر می مانید تا سوژه وارد ناحیه فوکوس قابل قبول شما شود و عکس را می گیرید.

توجه داشته باشید که فوکوس ناحیه ای بسیار انعطاف پذیر است. اگر دوست دارید پرتره های صمیمی و مأنوس بگیرید، می توانید تنها در فاصله چند فوت جلوی دوربین خود فوکوس ناحیه ای انجام دهید. و اگر عکس های بازتر با المان های دورتر را ترجیح می دهید، می توانید در فاصله بیش از ۱۰ فوت (۳ متر) فوکوس ناحیه ای کنید.

چرا فوکوس ناحیه ای آنقدر مفید است؟

فوکوس ناحیه ای به طور کم و زیاد در بسیاری از ژانرهای عکاسی کاربرد دارد، اما به دو دلیل عمده توسط عکاسان خیابانی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد:

۱ – هنگام عکاسی در خیابان ها، همه چیز سریع اتفاق می افتد. فرصت های عکاسی زیبا و باشکوه به چشم بر هم زدنی محو می شوند. اگر برای فوکوس کردن وقت بگذارید، اغلب عکس را از دست می دهید.

۲ – در عکاسی خیابانی، قرار دادن یک دوربین روی چشم اغلب باعث می شود که سوژه (و شما) احساس راحتی نکنید. بنابراین اگر بتوانید بدون نگاه کردن فوکوس کنید، می توانید هنگام ثبت صحنه های تصادفی تر، این ناراحتی را به حداقل برسانید.

به عبارت دیگر، اگر یک عکاس خیابانی هستید، فوکوس ناحیه ای راهی آسان برای افزایش نرخ تعداد عکس های خوب شماست، در حالی که کاندید بودن (بی هوا – بدون ژست دهی) عکس های خود را نیز کاملا حفظ می کنید.

فوکوس ناحیه ای و عمق میدان (dof)

دوربین Canon 5D Mark II | فاصله کانونی ۲۸mm | دیافراگم f/4 | سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه | ایزو ۳۲۰۰

قبل از این که توضیح دهم چطور باید فوکوس ناحیه ای انجام دهید، مهم است عواملی که در ایجاد یک ناحیه فوکوس شارپ دخیل هستند، که به عنوان یک عمق میدان زیاد نیز شناخته می شود را درک کنید.

همانطور که احتمالا می دانید، عمق میدان (depth of field) به ناحیه وضوح قابل قبول در یک صحنه گفته می شود. بنابراین هنگامی که بر روی یک سوژه فوکوس می کنید و یک عمق میدان زیاد ایجاد می کنید (جزئیات بیشتر در این مورد در ادامه توضیح داده خواهد شد!)، سوژه شما واضح و شارپ می شود – اما یک ناحیه مشخص در مقابل و پشت سوژه شما نیز شارپ می شود.

به عنوان مثال، اگر بر روی سوژه ای فوکوس می کنید که ۱۰ فوت دورتر است، یک عمق میدان زیاد بسته به تنظیمات خاص دوربینتان، فوکوس شارپ از حدود ۸ تا ۱۴ فوت را تضمین خواهد کرد. به خاطر داشته باشید که ناحیه پشت سوژه شما که به طور قابل قبولی شارپ است، همیشه بزرگتر از ناحیه مقابل سوژه شما خواهد بود، و در بسیاری از موارد، بسیار بزرگتر خواهد بود (ناحیه فوکوس را می توانید در تصویر راهنما انتهای این آموزش مشاهده کنید).

چه چیزی بر عمق میدان شما تاثیر می گذارد؟ سه عامل ساده:

۱ – دیافراگم. هرچه دیافراگم کوچکتر باشد، عمق میدان بیشتر می شود. بنابراین اگر با دیافراگم f/16 عکس می گیرید، بخش بسیار بیشتری از تصویر در فوکوس خواهد بود تا وقتی که با f/2.8 عکس می گیرید.

۲ – فاصله کانونی. هرچه فاصله کانونی بازتر باشد، عمق میدان بیشتری ایجاد می کند. بنابراین اگر در فاصله ۲۸mm عکس می گیرید، نسبت به وقتی که در فاصله ۱۰۰mm عکس می گیرید، بخش بسیار بیشتری از صحنه در فوکوس خواهد بود. (به همین دلیل است که من به ندرت با لنزهای بزرگتر از ۳۵mm فوکوس ناحیه ای انجام می دهم.)

۳ – فاصله تا سوژه (یا نقطه فوکوس). هرچه در فاصله دورتری فوکوس کنید، عمق میدان بیشتری در صحنه وجود خواهد داشت. بنابراین اگر بر روی شخصی که ۱۰ فوت با شما فاصله دارد فوکوس کنید، عمق میدان بیشتری خواهید داشت تا این که بر روی شخصی در فاصله ۳ فوتی فوکوس کنید.

بیشتر بیاموزید: ویدیو آموزش ۳ عامل موثر بر عمق میدان در عکاسی

چگونه فوکوس ناحیه ای انجام دهیم: آموزش گام به گام

دوربین Canon 5D Mark II | فاصله کانونی ۱۷mm | دیافراگم f/8 | سرعت شاتر ۱/۴۰۰ ثانیه | ایزو ۱۶۰۰

شما می توانید در سه مرحله ساده فوکوس ناحیه ای انجام دهید:

۱ – تنظیمات دوربین خود را برای یک عمق میدان زیاد تنظیم کنید.

۲ – لنز خود را از قبل در ناحیه درست فوکوس کنید.

۳ – وقتی سوژه شما وارد محدوده شد، دکمه شاتر را فشار دهید.

بیایید هر مرحله را دقیق تر بررسی کنیم:

۱

مرحله ۱: تنظیمات دوربین خود را برای یک عمق میدان زیاد تنظیم کنید

هنگام فوکوس ناحیه ای، باید محدوده وضوح (به عبارت دیگر، عمق میدان) تا حد امکان بزرگ باشد. به این ترتیب، بیشترین فضا را برای خطا دارید، و بیشترین تعداد عکس های خوب را به دست خواهید آورد. به علاوه، یک عمق میدان زیاد به شما اجازه خواهد داد تا چندین سوژه را شارپ نگه دارید، که اگر یک عکس پیچیده تر و چند لایه تر می گیرید، مفید است.

اول، باید یک لنز واید مانند ۲۴mm، ۲۸mm، یا ۳۵mm انتخاب کنید. فاصله کانونی پرکاربرد شخصی من ۲۸mm است، اما هر کدام از این گزینه ها برای فوکوس ناحیه ای کارساز است. متاسفانه، اگر روی فاصله نزدیکتر فوکوس کنید (به عنوان مثال، ۵۰mm)، برای به دست آوردن یک محدوده عمق میدان قابل استفاده باید خیلی تلاش کنید.

سپس، مطمئن شوید که دوربین شما بر روی مُد دستی تنظیم شده باشد، و یک دیافراگم بسته تنظیم کنید. من توصیه می کنم با دیافراگم f/8 و بالاتر از آن کار کنید – بنابراین بسته به سطوح نور، می توانید از f/8، f/11، f/13، یا حتی f/16 استفاده کنید.

از آنجا که فوکوس ناحیه ای اغلب برای سوژه های در حال حرکت انجام می شود (و شما نیز ممکن است حرکت کنید!)، مطمئن شوید که سرعت شاتر شما حداقل ۱/۲۵۰ ثانیه باشد، هرچند اگر بیشتر باشد بهتر است. و ایزو را تنظیم کنید تا نوردهی را به اندازه کافی روشن نگه دارید.

در واقع، ترکیب فاصله کانونی واید و دیافراگم بسته است که عمق میدان زیادی که نیاز دارید را به شما می دهد، اما مهم است که از سایر تنظیمات خود غافل نشوید.

۲

مرحله ۲: لنز خود را از قبل در ناحیه درست فوکوس کنید

اکنون که تنظیمات دوربین خود را تنظیم کردید، وقت آن است که مشخص کنید می خواهید لنز خود را در کجا فوکوس کنید.

بخشی از این مسئله باید اولویت شخصی بوده و ممکن است وابسته به زمینه باشد. به عنوان مثال، اگر پرتره های خیابانی صمیمی تر را ترجیح می دهید، باید در فاصله چند فوت مقابل خود فوکوس کنید. یا اگر در محیطی عکس می گیرید که در آن افراد از یک فاصله دور عبور می کنند، باید دورتر فوکوس کنید.

اما این فقط مربوط به جنبه هنری نیست. با یادآوری بحث عمق میدان، می دانید که یک نقطه فوکوس نردیکتر محدوده وضوح قابل قبول را کاهش می دهد. بنابراین اگر می خواهید شانس به دست آوردن یک عکس شارپ را به حداکثر برسانید، ایده خوبی است که در فاصله دور فوکوس کنید.

صرف نظر از این که قصد دارید در کجا فوکوس کنید، لنزی با یک صفحه نمایش دهنده فوکوس دستی در اینجا مزیت بزرگی است. دارم در مورد چیزی مثل این صحبت می کنم:

به این ترتیب، دقیقا می دانید که لنز شما در کجا فوکوس شده (و همیشه می توانید در همان نقطه از قبل فوکوس کنید).

اگر لنز شما دارای نمایش دهنده فوکوس دستی نیست، اشکالی ندارد. اما باید وقت بیشتری را صرف یادگیری برآورد فواصل کنید.

۳

مرحله ۳: هنگامی که سوژه شما وارد محدوده می شود، دکمه شاتر را فشار دهید

خب اکنون شما تنظیمات درست را انجام داده اید، و از قبل بر روی نقطه مناسب فوکوس کرده اید.

که به این معنی است که تنها کاری که باید انجام دهید، گرفتن عکس است.

حواستان به فرصت های عکاسی جالب باشد. محدوده فوکوس خود را برآورد کنید.

سپس، وقتی اتفاق جالبی می افتد، منتظر بمانید تا سوژه وارد ناحیه فوکوس شما شود، و سپس یک عکس بگیرید. هرچه سوژه شما به مرکز محدوده فوکوس نزدیکتر شود، بهتر است (و از گرفتن عکس های متعدد نترسید تا شانس دستیابی به یک عکس شارپ را به حداکثر برسانید).

یک نکته در مورد فوکوس ناحیه ای: یاد بگیرید که فواصل را حدس بزنید

فوکوس ناحیه ای واقعا خوب عمل می کند، و اگر در نور روشن با یک دیافراگم بسته عکس بگیرید، آزادی عمل زیادی خواهید داشت.

اما اگر شما هم مثل من باشید، اغلب عکاسی خیابانی را در شرایط روشنایی نه چندان ایده آل مانند مترو انجام می دهید. و به خاطر نور ضعیف، مجبورید دیافراگم خود را باز کنید – تا f/2.8 و بیشتر از آن.

این به چه معناست؟ خب، حتی با یک لنز واید و یک سوژه نسبتا دور هم شما باید خیلی مراقب باشید؛ محدوده وضوح شما بسیار کوچک خواهد بود.

دوربین Fujifilm X100 | فاصله کانونی ۳۵mm | دیافراگم f/2 | سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه | ایزو ۳۲۰۰

به همین دلیل، باید یاد بگیرید که فواصل دور از لنز دوربین خود را تا حدود ۱۲ فوت برآورد کنید. من پیشنهاد می کنم از یک متر استفاده کنید و فواصل را اندازه گیری کنید. سپس فقط بیرون بروید و تمرین کنید.

اجسام مختلف پیدا کرده و سعی کنید فاصله آنها را حدس بزنید. سپس، قبل از این که برای عکاسی بیرون بروید، یک شیء را در فاصله مشخص انتخاب کنید، بر روی آن فوکوس کنید، و از آن به عنوان نوعی «کالیبراتور» برای تمام عکس های آینده خود استفاده کنید.

دلیل دیگری برای تسلط در حدس زدن فواصل می خواهید؟ افراد حرکت می کنند و صحنه ها ایجاد می شوند. شما ممکن است بخواهید شخصی را که از فاصله ۱۰ فوتی به سمت شما می آید، سپس دوباره از فاصله ۵ فوتی ثبت کنید. برای به دست آوردن هر دو عکس، باید یک دست خود را روی حلقه فوکوس قرار دهید، و به صورت دستی فوکوس کردن به جلو و عقب را تمرین کنید، از ۱۰ فوت تا ۸ فوت تا ۶ فوت و به همین ترتیب.

در نهایت، می توانید فردی را که از فاصله ۱۰ فوتی و ۶ فوتی به سمت شما می آید ثبت کنید، بدون این که حتی مجبور شوید به منظره یاب نگاه کنید. این یک تکنیک فوق العاده موثر است، و شما می توانید از آن برای به دست آوردن نتایج زیبا استفاده کنید.

س

سخن آخر

اکنون که این مقاله را به پایان رساندید، باید قادر به انجام فوکوس ناحیه ای باشید – هرچند من بدون شک توصیه می کنم کمی وقت صرف تشخیص فواصل مختلف کنید (و همچنین این که چطور باید از قبل به طور دقیق در آن فواصل فوکوس کنید).

پس با دوربین خود بیرون بروید. کمی با فوکوس ناحیه ای خودتان را سرگرم کنید. عاشق نتایج خواهید شد!

حالا نوبت شماست:

آیا تا به حال فوکوس ناحیه ای را امتحان کرده اید؟ نظرتان چیست؟ آیا آن را دوست دارید؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید!

نویسنده: جیمز ماهر (James Maher)


لطفا نظرتان در مورد مطلب را در اینجا مطرح نمایید. اگر سوالی دارید، در بخش پرسش و پاسخ مطرح نمایید.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *